Er is een grote verscheidenheid aan psychische aandoeningen en aandoeningen die kunnen worden gezien. Deze worden, voor het welzijn van de getroffenen, behandeld in de gespecialiseerde wetenschappen psychologie en psychiatrie. Onder hen valt psychose op, een aandoening die wordt gekenmerkt door ontkoppeling van de werkelijkheid en wanen. Het is een mentale toestand waarin de patiënt moeilijkheden ondervindt bij het omgaan met zijn sociale omgeving, het uitvoeren van dagelijkse activiteiten, plotselinge veranderingen in persoonlijkheid en wanorde van ideeën. Het wordt vaak verward met psychopathie, een persoonlijkheidsstoornis, waarbij er niet eens een van de symptomen is die wel bij psychose voorkomen.
Psychose heeft een reeks symptomen die kunnen helpen bij het diagnosticeren van de ziekte. Delirium is er een van. Het is een ervaring waarin een individu leeft met bepaalde onrealistische overtuigingen, die volgens de patiënt een belangrijk effect op zijn leven kunnen hebben. Het wordt beschouwd als typerend voor psychose, omdat het kan worden aangetroffen in omstandigheden die ervan zijn afgeleid, zoals schizofrenie of depressie met psychotische symptomen. Hoewel professionals in sommige gevallen delirium de "koorts" van psychische aandoeningen noemen, kan er geen exact oordeel worden gegeven, aangezien het bij veel psychische aandoeningen voorkomt, dat wil zeggen, het is dubbelzinnig.
Wanen moeten aan drie vereisten voldoen: ondersteund worden door verschillende "logische" overtuigingen, gebaseerd op een eenvoudige structuur; onverbeterlijk zijn, een feit dat blijkt uit de eigen ervaringen van de persoon; bovendien ongeschikt zijn voor de omgeving waarin het onderwerp beweegt. Het is ook mogelijk om het te identificeren door hoe het "geloof dat aan de wereld getoond moet worden" of "de waarheid die geopenbaard moet worden" werd verkregen, aangezien de verklaringen van de persoon niet als voldoende worden beschouwd. Hoewel wordt aangetoond dat hun overtuigingen niet logisch zijn vastgelegd, zullen patiënten ze blijven bevestigen en proberen anderen ze ook te laten geloven.
De klassieke classificatie van waanvoorstellingen stelt voor om ze in twee grote groepen te verdelen: belastingwanen, waarvan het meest opvallende kenmerk de constante zoektocht naar andere individuen is om hun beweringen te ondersteunen, en defensieve wanen, waarin ze ervoor kiezen om weg te gaan uit het milieu. sociaal, zichzelf volledig isolerend.
