Het is een uitdrukking die wordt gebruikt om een eerder genoemd detail te vervangen, om te voorkomen dat het in redundantie vervalt. Het heeft een Latijnse oorsprong en de betekenis ervan wordt gereduceerd tot "hemzelf" of "dezelfde". In het bijzonder is het een voornaamwoord en het is gebruikelijk om het te observeren in essays, scripties of monografieën, dat wil zeggen in alle academische geschriften, omdat het een cultisme is; de geaccepteerde afkorting voor de term is "id. " Bibliografische verwijzingen zijn bijvoorbeeld ook afkomstig uit de contexten waarin het "idem" kan worden gevonden, vooral om bronnen te vermelden die al bij een eerdere gelegenheid waren.
Wanneer dit in een tekst als zodanig gebeurt, wordt de voettekst gebruikt, waarin het aangehaalde citaat nogmaals wordt vermeld. Als dat zo is, kan de dito aan het begin of het kan in een individuele zin worden geplaatst. Dit kan echter variëren, aangezien het ook kan worden opgenomen in de tekst, op teksten die onderwerpen bevatten die een aanzienlijk aantal keren moeten worden genoemd.
Als een werk dezelfde auteur heeft of een antwoord wordt herhaald op een spreadsheet, wordt de idem geplaatst om, net als de andere gevallen, te voorkomen dat het een element is dat redundantie veroorzaakt. Opgemerkt moet worden dat de idem alleen kan worden gebruikt als wat er wordt uitgedrukt precies hetzelfde is als wat eerder werd gezegd. Evenzo zijn de tekens van het idem de twee aanhalingstekens (“), die vaker worden gebruikt dan dat van het woord zelf.
