Binnen de theologie vertegenwoordigt demonologie een specialiteit die verantwoordelijk is voor het bestuderen van alles wat met demonische entiteiten en al hun banden te maken heeft, met de nadruk op hun oorsprong en aard. Het is een studiegebied dat verband houdt met angiologie (discipline die engelen bestudeert). Demonologie legt alles uit over demonen: wie zijn ze? En wat zijn hun aanvalsmethoden.
Volgens deze studies zijn satan en al zijn demonen gevallen engelen, wezens in conflict met God en de mensheid. Demonologie helpt daarom mensen zich bewust te worden van hun bestaan en helpt hen ook om hun verleidingen te weerstaan. Verleidingen die de mens alleen proberen te laten zondigen en zich van God afkeren.
Volgens oude verslagen ontstaat en ontwikkelt de huidige demonologie zich op basis van de westerse christelijke demonologie, dit gebeurt tijdens de middeleeuwen en is het gevolg van een toenmalige overeenkomst, specifiek in 1846, over heksen en demonen. In deze overeenkomst gaat het over het bestaan van heksen en demonen, hun kenmerken, hun macht en de manier waarop ze kunnen worden herkend.
Volgens het Oude Testament is Satan een engel die aan God onderworpen was en door de Allerhoogste uit de hemel werd verdreven, omdat hij meer wilde zijn dan Hij en die van daaruit alleen verantwoordelijk is geweest voor het veroorzaken van kwaad op aarde.
De waarheid is dat demonen als zodanig duistere wezens zijn die voor sommigen onwerkelijke wezens zijn, die alleen symboliseren wat echt goed en kwaad is.
De wetenschap van haar kant deelt deze theorieën niet die door de demonologie zijn opgeworpen, een situatie die tot verschillende discussies heeft geleid onder wetenschappers, die demonen beschouwen als wezens die gebaseerd zijn op bijgeloof en degenen die voorstander zijn van demonologie.
