De subjectieve connotatieve beschrijving drukt emoties of persoonlijke ideeën uit en de denotatieve beschrijving van het doel, communiceert nauwkeurige en rigoureuze informatie. Hetzelfde woord heeft een of andere betekenis, afhankelijk van de bedoeling van de uitgevende instelling en om deze reden spreken we van connotatieve taal en denotatieve taal.
In denotatieve taal verwijzen de woorden die worden gebruikt om te beschrijven naar hun dagelijks gebruik en de betekenis die ze hebben voor een gemeenschap van sprekers. In connotatieve taal hangt de betekenis van woorden af van het gebruik van een persoon in een specifieke context en daarom is het mogelijk om te spreken van een symbolische en subjectieve betekenis.
Deze twee taalgebieden betekenen dat hetzelfde woord denotatief of connotatief kan worden gebruikt. Dus als ik zeg "wat een duur juweeltje!" Hij vermeldde dat een sieraad dat wordt gebruikt als een element van versiering van het lichaam een zeer hoge prijs heeft en deze beschrijving is denotatief. Integendeel, als ik zeg "mijn vriend is een juweel", wordt het woord juweel niet als sieraad gebruikt, maar in zijn connotatieve figuurlijke zin en het betekent dat mijn vriend een zeer waardevol persoon is.
De connotatief-subjectieve taal en de denotatief-objectieve taal vullen elkaar aan. In wetenschappelijke teksten en in contexten waar de informatie strikt moet zijn, is het noodzakelijk om denotatieve en objectieve taal te gebruiken. Aan de andere kant wordt een connotatief-subjectieve taal gebruikt in literaire teksten of in reclametaal.
Hoewel dit twee verschillende benaderingen zijn, zijn aanduiding en connotatie complementair en niet exclusief. In feite kunnen er in een literaire tekst in hetzelfde fragment woorden met een connotatief gebruik en woorden met een bepaalde connotatie voorkomen.
In zowel mondelinge als schriftelijke communicatie beschrijven we de werkelijkheid op een denotatief-objectieve manier of op een subjectieve en connotatieve manier. In die zin, dat alle woorden hebben een nauwkeurige en objectieve betekenis en als we zeggen: "hond" we weten dat het een zoogdier dier en het gebruik van het woord duidt iets concreets. Datzelfde woord heeft echter enkele connotaties, dat wil zeggen dat het allerlei soorten ideeën kan suggereren (trouwe metgezel, een jeugdherinnering of welke persoonlijke emotie dan ook).
Concluderend, de denotatieve betekenis van een term is degene die in het woordenboek voorkomt en de significante connotatief wordt niet in een woordenboek geregistreerd, maar maakt deel uit van de context van de taal en cultuur van een sprekersgemeenschap.
