Derealisatie is een verandering in de omgeving van een individu, waar de wereld om hem heen onwerkelijk of onbekend lijkt. Bij depersonaliseringsstoornis is er een vertekening in de perceptie van het eigen lichaam, gevoelens en gedachten. De persoon voelt zich vreemd voor hem, alsof hij niet bij hem hoort. Ze voelen hun lichaam vaak alsof ze uit een automaat of een robot komen, alsof ze het van buitenaf hebben gezien, zoals in een droom of een film.
Derealisatie wordt getoond in de vreemde gewaarwording die het onderwerp ervaart wanneer hij de werkelijkheid observeert door een soort grijze sluier die het uiterlijk moeilijk maakt en zelfs op klaarlichte dag scherpte steelt. Het is alsof de persoon achter dat glas staat en geen direct contact kan hebben, een directe ervaring van de werkelijkheid zelf.
Derealisatiesymptomen bestaan uit het gevoel losgekoppeld te zijn van de omgeving (mensen, objecten of meubels), wat onwerkelijk lijkt. De persoon kan het gevoel hebben dat ze in een droom zijn of in mist zijn ondergedompeld, of alsof een glazen wand of sluier hen van hun omgeving scheidt. De wereld lijkt levenloos, kleurloos of kunstmatig. De wereld kan vervormd lijken. Objecten kunnen er bijvoorbeeld wazig of ongewoon helder of vlak uitzien, of groter of kleiner dan ze in werkelijkheid zijn. Geluiden kunnen luider of zachter lijken dan ze zijn. De tijd lijkt misschien te langzaam of te snel.
Deze symptomen veroorzaken bijna altijd veel ongemak. Voor sommige mensen zijn ze ondraaglijk. Angst en depressie komen vaak voor. Velen vrezen dat de symptomen het gevolg zijn van onomkeerbare hersenen schade. Velen maken zich zorgen over hun werkelijke bestaan of controleren herhaaldelijk of hun percepties echt zijn.
Stress, een verslechterende toestand van depressie of angst, een nieuwe omgeving of overprikkeling en gebrek aan slaap kunnen de symptomen verergeren.
De symptomen zijn vaak aanhoudend. Het is mogelijk dat:
- Herhaal in afleveringen (bij ongeveer een derde van de mensen).
- Het komt continu voor (bij ongeveer een derde van de mensen).
- Word continu (bij ongeveer een derde van de mensen).
Mensen hebben vaak grote moeite met het beschrijven van hun symptomen en geloven of zijn bang dat ze gek worden. Ze zijn zich er echter altijd van bewust dat hun ervaringen met ontkoppeling niet echt zijn, maar slechts een weerspiegeling zijn van hun gevoelens. Dit bewustzijn van ziekte onderscheidt depersonaliseringsstoornis van psychotische stoornis. Mensen met een psychotische stoornis hebben geen kennis van de ziekte.
Behandeling van derealisatiestoornis: psychotherapie, soms anxiolytica en antidepressiva. Derealisatiestoornis kan zonder behandeling verdwijnen. Behandeling is alleen geïndiceerd als de ziekte aanhoudend, repetitief is of ernstig ongemak veroorzaakt.
