Diégesis is een woord dat afkomstig is van het Griekse "διήγησις" wat "uiteenzetting", "verhaal", "uitleg" betekent; en het kan volgens het woordenboek van de echte Spaanse academie worden gedefinieerd als de narratieve ontwikkeling van de gebeurtenissen die gewoonlijk plaatsvinden in een bepaald literair werk. Vervolgens kunnen we op basis van deze betekenis zeggen dat diegese de analyse is van die literaire, cinematografische, dramatische of verhalende werken die worden opgevat als een logische en temporele voortzetting van acties en gebeurtenissen.
Een ander belangrijk woordenboek genaamd "Dictionary of Narratology", stelt dat diegese twee mogelijke betekenissen kan hebben, te weten: "herinneren, tellen, tegenwerken om voornamelijk handelen in de verleden tijd"; of de tweede die uitdrukt "de fictieve wereld, waar de verhaalde situaties en gebeurtenissen plaatsvinden". Op die manier is de verteller of verteller degene die het verhaal vertelt; daarom is het de afgevaardigde om de gedachten en acties van alle personages aan het publiek of de lezer te presenteren. Opgemerkt moet worden dat elk van de actielijnen van de diegese tijd, ruimte en karakters zijn.
In verre tijden, zoals in die van de wetenschapsfilosoof Aristoteles en ook de Griekse filosoof Plato, werd de betekenis van diegese gecontrasteerd met mimesis, dit gebeurde omdat diegese door het beeld van een verteller een geloofwaardige fictieve wereld schept waarvan de overeenkomsten kunnen zich onderscheiden van die van de authentieke wereld, of ze zelfs tegenspreken; bijgevolg proberen in de mimesis genoemde overeenkomsten van het schrijven zich te houden aan verschillende soorten sociale verdragen. Dan zou je kunnen zeggen dat in vergelijking met de diegese die zijn eigen regels probeert te ontstaan en te volgen; een mimetische tekst of geschrift probeert gedocumenteerde sociale of natuurlijke gebeurtenissen te reproduceren
