Dialoog is het gesprek of gesprek tussen twee of meer mensen, die met elkaar in wisselwerking staan en hun ideeën en gevoelens over een onderwerp blootleggen. Het wordt gewoonlijk mondeling ontwikkeld, maar kan ook op andere manieren worden geproduceerd, bijvoorbeeld door te schrijven. Het doel is ook om op een meer expliciete manier ideeën uit te wisselen. Dit fenomeen doet zich meestal voor tussen twee of meer individuen, waarbij elk hun standpunt over een specifiek onderwerp uiteenzet.
Wat is dialoog
Inhoudsopgave
Dialoog is de vorm van communicatie tussen twee of meer mensen door middel van verschillende transmissiemiddelen; het kan dus schriftelijk of mondeling worden gegenereerd, waarin de betrokken partijen hun standpunt over een onderwerp zullen presenteren en ideeën zullen worden uitgewisseld.
Het wordt begrepen door een afzender en ontvanger, de eerste is degene die een bericht zal verzenden en de tweede degene die het ontvangt, waarbij deze rol tussen de twee deelnemers wordt afgewisseld en elke uitwisseling "interventie" of "spreektijd" noemt.
Meestal is de dialoog mondeling, aangevuld met kinetische taal (gebaren, lichaamshoudingen, lichaamsbewegingen) en paralinguïstische taal (intensiteit in toon, stiltes). Er is bijvoorbeeld ook geschrift dat in de literatuur en zijn verschillende genres wordt gebruikt; hoewel ook dankzij nieuwe technologieën de schriftelijke dialoog wordt gegenereerd door de nieuwe media.
Een andere betekenis van het woord dat wordt bestudeerd, is de discussie die plaatsvindt over een kwestie of een argument met het doel en de wens om een absolute overeenkomst of een bepaalde oplossing te bereiken. De etymologie komt van het Latijnse "dialogus", dat op zijn beurt komt van het Griekse "dialogos", waarvan de betekenis "conversatie tussen twee of meer" is, en de afleiding komt van "dialegesphai" wat betekent "discussiëren" of "converseren".
Volgens de literatuur
Op literair gebied wordt het gebruikt om een literair werk te beschrijven, of het nu in proza of vers is, en er wordt een lezing of debat gevormd waar verschillende controverses ontstaan tussen de personages. Het is erg populair in het literaire genre, omdat er sinds de oudheid een dialoog in aanwezig is, met oude verslagen die de oude Sumeriërs aan de wereld hebben nagelaten.
Dialoog wordt zelf beschouwd als een literair genre, waarvan de oorsprong uit het oude Griekenland komt, met Plato's Dialogen, die het oude Rome en andere culturen in de geschiedenis volgen. In de literatuur zijn er drie soorten dialogen: de platonische (waarvan het doel is de waarheid te vinden), de ciceronische (deze is gericht op het politieke en retorische) en de lucianistische (humoristische en satirische).
Volgens de RAE
Volgens de Koninklijke Academie van de Spaanse taal is het een gesprek of gesprek tussen twee of meer mensen, die afwisselend ideeën of standpunten uitwisselen.
Het verwijst ook naar het genre of literair werk gemaakt in proza of vers, waarin een gesprek of discussie tussen twee of meer gesprekspartners wordt gesimuleerd. In een derde zin onderscheidt de RAE dit concept als een gesprek of zoektocht naar overeenstemming door de deelnemers.
Dialoogtypen
Afhankelijk van de context zijn er verschillende soorten dialoog, waaronder te onderscheiden:
Spontane en georganiseerde dialoog
Het is een gesprek tussen vrienden, familie, collega's of kennissen, over elk onderwerp en kan in elke situatie worden gegenereerd, en kunnen korte dialogen of langere gesprekken zijn. Omgangstaal overheerst, in het geval van een natuurlijk gesprek zonder voorbereiding, waar lokale uitdrukkingen en het gebruik van lichaamsgebaren duidelijk zijn. In dit geval is de synonieme dialoog het gesprek, en daarin overheersen onderbrekingen, wisselingen van onderwerp en onafgemaakte zinnen.
Aan de andere kant wordt een formele of georganiseerde dialoog gekenmerkt door een structuur waarin de gesprekspartners zich moeten laten leiden door planning, en elk argument is gebaseerd op geloofwaardige en verifieerbare bases. Het bestaan van een nauwe band tussen de deelnemers is niet nodig; Verder is van tevoren bekend over het onderwerp waarover de dialoog wordt gevoerd; de aandelen zijn besteld; er is een speciale behandeling bij het uiteenzetten van argumenten; de gebruikte taal is nauwkeurig, uitgebreid en met beleefdheidsregels; en het probeert tot een conclusie of oplossing te komen. De interviews en debatten zijn formele dialogen.
Theatrale dialoog
Het is de uitdrukking waarmee de personages in een werk hun emoties en alles wat er gebeurt, uitdrukken zonder dat er een verteller nodig is. De woorden die de acteurs op de tafels moeten uitdrukken, staan voorheen op schrift in een dialoogscript, dat ze moesten onthouden.
Dit script moet de namen van de karakters in hoofdletters aangeven, hun dialoog en een handeling die moet worden uitgevoerd bij het uitspreken van hun regels. Het is ook gebruikt voor andere teksten met een verhalend karakter, hoewel de initialen van de gesprekspartner in plaats van zijn volledige naam bijvoorbeeld in interviews worden gebruikt.
Er zijn twee soorten toespraken:
1. Dramatisch: dit zijn de woorden die de personages zullen zeggen in de vorm van:
- Monoloog (praat tegen zichzelf om zijn gedachten hardop te uiten)
- Afzonderlijk (commentaar gericht aan het publiek en, zelfs als andere personages op het podium staan, zullen ze dat commentaar niet horen).
- Dialoog (interactie tussen twee of meer karakters).
- Koren (muzikale bron).
2. De dimensie: het is de handeling die wordt uitgevoerd terwijl u uw dialoog uitspreekt. In het Mexicaanse pastoraal wordt deze vorm van dialoog ook gebruikt.
Literaire dialoog
In dit type drukt de verteller door middel van dialoog een deel van het verhaal dat hij vertelt uit, en creëert hij een deel van het verhaal waarin de directe tussenkomst van de personages noodzakelijk is, hetzij via een formele of informele dialoog. Het is een weergave van de echte spraak van de personages, waarin taalconventies tussenkomen in de gesproken handeling.
In de literatuur, vóór het oosten, zal er een kleine inleiding op zijn, die de lezer in context plaatst. Daarna moet het worden gesloten, dus de auteur neemt zijn toevlucht tot een bron om het af te ronden. In de dialoog in de Engelse of Angelsaksische literatuur zullen de dialogen elk in een aparte paragraaf gaan, cursief en tussen hoekmarkeringen.
Dialoog in de verhalen
In het verhaal beschrijft de verteller de acties van de personages, maar hij wordt ook aangevuld door de dialogen die ze voeren, hetzij "hardop" of in gedachten. Dit kan direct, indirect en summier zijn.
1. Directe dialoog: bestaat uit het invoegen van de dialogen van de personages zoals ze plaatsvinden in het verhaal, dit is het moment waarop de verteller stopt met de directe interactie met de lezer en het zijn de gesprekspartners die dat wel doen. Het wordt geciteerd met aanhalingstekens en streepjes, voorafgegaan of gevolgd door een werkwoord 'dicendi' (gebruikt om te verwijzen naar de spraak van de personages, bijvoorbeeld 'gefluisterd', 'mompelde', 'zei'), hoewel het kan worden achterwege gelaten wanneer duidelijk van wie de woorden komen.
Ze geven meer drama aan het verhaal, natuurlijkheid en zeggingskracht. Dit type is typerend voor informele conversaties, waarin de eigen manier van spreken van het personage kan worden nagebootst. Het is niet precies de letterlijke weergave van wat het personage zegt; het is nauwkeuriger om te zeggen dat het de reconstructie van de dialoog is, waarbij wordt geprobeerd zo dicht mogelijk bij het discours te komen.
2. Indirecte dialoog: het presenteert een stijl die wordt gekenmerkt door het integreren in het verhaal van iets dat het personage zegt, vanuit het standpunt van de verteller, zonder zijn exacte woorden te reproduceren, ze uit te drukken in de derde persoon. In dit geval wordt naast het werkwoord "dicendi" ook het werkwoord "que" gebruikt; bijvoorbeeld: "Laura zei dat…".
In dit soort dialogen geeft de verteller commentaar op de houding en toon waarop het personage uitdrukt wat hij wil zeggen; bijvoorbeeld als je iets sarcastisch, boos, blij of twijfelachtig hebt uitgedrukt, door leestekens weg te laten, zoals vraagtekens of uitroeptekens. Daarnaast zal de verteller slechts een deel van het verhaal reproduceren dat hij relevant acht en dat iets bijdraagt aan het verhaal.
3. Samenvattingsdialoog: dit is een dialoog waarin een samenvatting wordt gemaakt van wat de personages spreken, zonder rekening te houden met de letterlijke woorden die ze gebruiken. Deze bron wordt gebruikt om snel door te gaan naar een andere scène met een grotere impact of belang.
Interreligieuze dialoog
Onder dit type wordt verstaan de coöperatieve uitwisseling tussen leden van verschillende spirituele stromingen, hetzij in naam van een instelling die zij vertegenwoordigen (zoals een pastorale dialoog) of in individuele vertegenwoordiging. Interreligieuze dialoog is niet bedoeld om de ideeën van mensen over hun religies of overtuigingen te veranderen, maar om een gemeenschappelijke basis te vinden tussen religies, gericht op gemeenschappen en, door de nadruk op harmonie en vrede, oplossingen te vinden voor veel van de gemeenschappelijke problemen van de samenleving.
Er is echter een andere betekenis voor interreligieuze dialoog die vaststelt dat deze niet alleen beperkt is tot het overleg van de ene religie met de andere, maar ook van een religie met een niet-religieuze humanistische traditie. Daarom kan worden gezegd dat het de coëxistentie van mensen in andere gebieden nastreeft, als een krachtig middel om vrede en verzoening te bereiken en niet beperkt is tot gesprekken, maar tot acties op sociaal, politiek en economisch gebied ten gunste van de meest behoeftigen.
Zelfpraat
Het is belangrijk op te merken dat communicatie niet alleen verwijst naar de interactie die twee mensen kunnen onderhouden, maar dat woorden ook deel uitmaken van onze eigen dialoog. Daarom is dit type dialoog intern, waarin een persoon tegen zichzelf spreekt, omdat het de sleutel is om de gedachten en acties van een persoon te beheersen, die op dit soort mentale spraak volgen.
Van jongs af aan externaliseert de man zijn reflecties en acties door middel van mondelinge taal, en naarmate hij ouder wordt, slaagt hij erin om het vermogen te verwerven om die stem te internaliseren en zichzelf te abstraheren, waardoor verbale gedachten en conversaties met zichzelf ontstaan.
Het belang ervan ligt in zelfkritiek, zelfbespreking en zelfanalyse, waarbij de persoon in staat is om zijn realiteit weer te geven, te reflecteren op wat hem omringt en zichzelf te confronteren met verschillende standpunten over hetzelfde onderwerp, bijvoorbeeld een twijfel. emotioneel waaraan ze vaak wordt onderworpen.
Belang van dialoog
Het is de vorm van communicatie bij uitstek, waardoor verschillende standpunten, emoties, ideeën, gedachten kunnen worden blootgelegd. Hoewel het niet de enige vorm van communicatie is die er bestaat, is het wel de meest complexe en geëvolueerde die mensen hebben.
Hierdoor kunt u relaties van respect en tolerantie tot stand brengen tussen mensen met verschillende overtuigingen, ideeën, waarden, nationaliteiten, onder andere aspecten, waarbij dialoog de actie is van het uiten van gedachten en reflecties, en op zijn beurt het luisteren naar die van uw gesprekspartner, vandaar de waarde van dialoog. Volgens het bericht dat erin wordt verzonden, kunnen overeenkomsten of geschillen worden bereikt.
Voorbeelden van dialogen
Vervolgens worden drie voorbeelden van dialogen geplaatst.
1. Literair
- Wij zijn de doden, 'zei Winston.
- We zijn nog niet dood, 'antwoordde Julia prozaïsch.
- Fysiek nog niet. Maar het is een kwestie van zes maanden, een jaar of misschien vijf. Ik ben bang voor de dood. Je bent jong en om die reden ben je misschien meer bang voor de dood dan ik. Uiteraard zullen we ons best doen om dit zoveel mogelijk te vermijden. Maar het verschil is te verwaarlozen. Zolang mensen mens blijven, zijn dood en leven hetzelfde.
Uittreksel uit het boek "1984" van George Orwell.
2. Spontaan
- Francisco: Goedemiddag, mevrouw Lupe. Hoe gaat het vandaag met mij?
- Lupe: Wat kan ik je zeggen, mijo, deze kou maakt me kapot, ik heb een borrel nodig.
- Francisco: Neem dit kruidengeneesmiddel, het zal je beter doen.
- Lupe: Dank je, mijo, God zal je betalen.
3. Literair voor televisie
- Chilindrina: Jij onbeschofte oude vrouw!
- Quico: Hoorde je dat, mama? Hij vertelde je oud en onbeschoft! (Doña Florinda maakt een gebaar van desinteresse) Maar je bent niet onbeleefd!
- Doña Florinda: Schat!
- Chilindrina: Ja, ze is onbeleefd! Omdat hij ezel tegen mijn vader zei.
- Chavo: Nou, let niet op hem want je vader is geen ezel.
- Don Ramón: Bedankt, Chavo.
- Chavo: Bovendien lijkt het niet eens veel, veel, veel, veel op ezels… Niet meer in de snuit…
