Het woord duivel komt van het Latijnse "diabolus" en dit op zijn beurt van het Griekse "diabolos". Deze term heeft vele betekenissen, een ervan is religieus, de katholieke christelijke religie definieert de duivel als een kwaadaardig wezen, dat de mens probeert te verleiden en aanzetten tot zonde. De Hebreeuwse Bijbel kent hem de naam Satan toe, wat "tegenstander" betekent, verwijzend naar de aanklager van mensen voor God. In het Nieuwe Testament wordt de oorsprong van de duivel geschreven (Johannes 8:44) als een engel van Jahweh. Volgens sommige oude documenten was de echte naam van dit wezen in de hemel Lucifer, maar toen hij zich eenmaal tegen God keerde, werd zijn naam veranderd in Satan.
In het boek Jesaja (14: 12-15) wordt het verhaal van dit personage verteld, van de ambitie die hij voelde om verder te gaan dan God. In het boek van de apocalyps wordt hij beschreven als een hondsdolle wezen dat weet dat hij niet veel tijd meer heeft en dat hij op de aarde is gegooid.
De meest voorkomende namen die in de Bijbel aan de duivel worden gegeven zijn: Satan, Lucifer, Belial, "de vader van de leugens", "grote draak". Er zijn veel afbeeldingen gebruikt om de duivel te personifiëren, maar de meest populaire is degene waarin hij verschijnt als een beest, met geitenhoorns, staart en poten; naast dat het rood is om uit de hel te komen. Een ander beeld is dat van een zevenkoppige draak.
Aan de andere kant zijn er veel populaire uitdrukkingen, waar het woord duivel wordt gebruikt, en die mensen meestal toepassen in gesprekken, bijvoorbeeld: "die man ging als een duivel", om aan te geven dat hij te hard reed.
