Een disociale stoornis is er een die ervoor zorgt dat de persoon die eraan lijdt, gewelddadig en destructief gedrag vertoont, zonder te beseffen wie of wie het doet. Sociale normen stellen grenzen aan het gedrag en de relaties die worden vastgesteld voor de individuen die deel uitmaken van de gemeenschappen, een persoon met een disociale stoornis heeft geen belang bij het naleven van deze normen, integendeel, hij zal proberen de regels te breken indien mogelijk met het doel van het vervullen van de behoeften die deze stoornis de geest voorschrijft.
De dissociale stoornissen van mensen zijn in de samenleving uitgebreid bestudeerd door psychiaters, psychologen en sociologen. Allen zijn het erover eens dat dit gedrag wordt gegenereerd in omgevingen waar geweld aanwezig is zonder enige vorm van toezicht, in de kindertijd worden de relaties die zich tussen kinderen manifesteren gegeven door de kenmerken die ze in hun huizen weerspiegelen op straat, de school, de plek waar ze sporten. Plaatsen zoals gevangenissen, militaire kampen voor zware lichamelijke training, uitgaansgelegenheden, marginaal bevolkte gebieden en instellingen waar de supervisie van de leden bestaat, zijn de ideale plaatsen om deze aandoening in de hoofden van mensen te laten bloeien.
In het dagelijks leven zijn de belangrijkste actoren van gedragsstoornissen criminelen, dieven, ontvoerders, moordenaars en mensen die een minimum aan respect voor de wet missen. De normen en regels in de overgrote meerderheid van gemeenschappen over de hele wereld verwerpen en bestraffen dit soort activiteiten en bestraffen ze met gevangenisstraf, boetes of zelfs de dood.
