Het woord dispersie heeft een etymologische oorsprong in het Latijn "dispersionis", wat betekent: verdelen, verspreiden of verspreiden; in algemene zin kan het worden omschreven als de actie van iets dat zich in verschillende fragmenten splitst omdat het is verdeeld. Op het gebied van wiskunde wordt deze term gebruikt om de verdeling van een populatie en steekproef, die in studie zijn, te evalueren, dit wordt "maatstaven van variabiliteit" genoemd, door middel van wiskundige apparaten kan worden beschreven of de bestudeerde variabelen worden gevonden dichtbij of ver van het gemiddelde, hoe dichterbij, hoe specifieker deze variabelen zullen zijn, waardoor wordt bepaald of alle bestudeerde gevallen een ontwikkelingsparameter hebben of dat ze totaal verschillend zijn.
Op het gebied van fysica wordt de actie van het scheiden van de verschillende golven waaruit een wit licht bestaat bekend als dispersie, deze golven worden van elkaar gescheiden op basis van het frequentiebereik dat elk heeft wanneer het door een materiaal gaat, de verschillende bereiken ze zijn specifiek voor een karakteristieke kleur. Afhankelijk van het materiaal en de dikte van de elementen, kunnen deze sterk of niet erg verspreid zijn, er moet worden opgemerkt dat het dispersie-effect alle golven die bij straling betrokken zijn, zal beïnvloeden.
Een voorbeeld van dispersie is de "refractieve dispersie", dit is het resultaat van de totale scheiding van wit licht dat een product is van de associatie van lichten in verschillende kleuren, elk gekleurd licht wordt weergegeven door een specifieke golflengte en frequentie; De manier om dit fenomeen te observeren, is door het licht door een transparant materiaal (bijvoorbeeld: prisma) te laten schijnen, waardoor we de kleuren kunnen observeren waaruit het bestaat.
