We kennen als spierspanning het gedeeltelijk of volledig breken van de spiervezels, die in meer of mindere mate breken, afhankelijk van het geweld van de beweging die het letsel veroorzaakt. De scheur kan zo klein zijn dat hij alleen kan worden gediagnosticeerd en bekeken door een microscoop of echografie, of hij kan zo ernstig zijn dat hij inwendige bloedingen veroorzaakt als gevolg van de enorme afbraak van spiervezels.
Op het moment van letsel trekken de aangetaste spiervezels zich terug en vormen ze een ruimte tussen de gebroken uiteinden. Soms worden naast deze vezels ook omliggende structuren zoals bindweefsel (pezen) of bloedvaten betrokken. Betrokkenheid van bloedvaten toont het bestaan van een hematoom in het getroffen gebied aan.
Inspanningen en sportbeoefening zonder voorafgaande training of voorbereiding kunnen de spier onderwerpen aan een situatie waarin deze wordt onderworpen aan een rek dat hem kan samentrekken of zelfs scheuren.
De spieren zijn samengesteld uit een groot aantal spiervezels die gegroepeerd zijn omgeven door een extern membraan, deze vezels zijn georganiseerd in groepen die bundels worden genoemd en tenslotte worden bundels gegroepeerd om de spier te vormen. Naast deze vezels gaan zenuwen en bloedvaten door spieren.
Het gevolg van een spierspanning is dat de spier verhardt terwijl pijnen verschijnen die krampachtig kunnen verergeren. In het geval van een spierbelasting, moeten de getroffenen in het algemeen de sportactiviteit onmiddellijk beëindigen. Als ze dat niet doen, bestaat het gevaar dat de spierspanning overgaat in een fibrillaire ruptuur of een ernstiger letsel.
Symptomen van zwelling zijn onder meer moeite met bewegen, verkleuring van de huid (blauwe plekken) en zwelling. Als eerste hulp bij uitzetting bevelen experts het gebruik van ijs bedekt met een doek aan om ontstekingen te verminderen en altijd direct contact met de huid te vermijden; de ideale tijd om het effect te maximaliseren is ongeveer 15 minuten, met tussenpozen van een uur tijdens de eerste dag en 3-4 uur ten opzichte van de tweede.
Zodra de eerste drie dagen zijn verstreken sinds de spierspanning, kunt u doorgaan met het afwisselend toepassen van warmte en koude om pijn te behandelen. Bovendien is het essentieel om zoveel mogelijk te rusten en werk aan de aangetaste spier te vermijden. Met betrekking tot de houding wordt het altijd aanbevolen om het ledemaat geheven en geïmmobiliseerd te houden. Als de pijn begint af te nemen, is het mogelijk om geleidelijk de normale lichaamsactiviteit te hervatten.
De meest ernstige gevallen worden meestal gekenmerkt door het onvermogen om de gescheurde ledemaat te bewegen of door bloeding door de verwonding. Om deze extreme situaties het hoofd te bieden, wordt het niet aanbevolen om thuisprocedures te volgen, maar om contact op te nemen met een hulpdienst voor gespecialiseerde medische hulp.
