Het woord dolus is afgeleid van het Latijnse "dolus" wat "valstrik" betekent; dus het wordt herhaaldelijk gebruikt als synoniem voor fraude, simulatie of misleiding. Op het gebied van wet en wetgeving verwijst het woord fraude naar de opzettelijke wil of intentie om een bepaald misdrijf te plegen of te voltrekken, wetende dat het onwettig is; Met andere woorden, het gaat om het straffeloos uitvoeren van een handeling met alle bedoeling en wil, om de wet te overtreden. In de oudheid stond het in Justinianus Romeins recht bekend als dolus, dolus malus, propositum, wat verwees naar de bedoeling achter de misdaad, alle bewustzijn van de criminele daad die zou worden gepleegd.
Volgens de Spaanse jurist en politicus Jiménez de Asúa beschrijft het kerkelijk recht van zijn kant fraude met de woorden dolus, sciens, malitia, voluntas, beschreven als een juridische wetenschap die belast is met het bestuderen en analyseren van de wettelijke regulering van de katholieke kerk. en daarmee werd fraude synoniem met boosaardigheid, sluwheid, fraude; op dit moment verwijst genoemde wetgever met deze woorden naar bepaalde misdaden of onderdelen daarvan.
In de verschillende rechtsgebieden kan de term fraude worden gebruikt door er verschillende betekenissen aan te geven, zoals bijvoorbeeld in het strafrecht, verwijst fraude naar de uitvoering van de bij wet verboden handeling; maar in het burgerlijk recht verwijst het naar het belangrijkste kenmerk van het burgerlijk misdrijf voor zover de schending van de verplichtingen duidt op het opzettelijk niet uitvoeren van de schuldenaar; maar het heeft ook door de ondeugd van vrijwillige handelingen te betekenen.
We kunnen verschillende soorten fraude vinden, waarvan er onder meer kunnen worden genoemd: de directe fraude van de eerste graad, die optreedt wanneer de uitvoering van het gedrag en de resultaten is wat het individu probeerde te bereiken. De directe bedoeling van de tweede graad treedt op als de resultaten niet de beoogde zijn, maar wel als gevolg. De uiteindelijke fraude, ook wel voorwaardelijke fraude of indirecte fraude genoemd. De fraude van gevaar doet zich voor wanneer het individu probeert de juridische activa in gevaar te brengen, maar hij wil zijn letsel niet; onder andere.
