Econometrie is een wetenschap die zich toelegt op het verklaren en voorspellen van economische verschijnselen, door het gebruik van modellen weerspiegeld in wiskundige vorm en het gebruik van statistische schattings- en contrastprocedures. Econometrie kwam in de twintigste eeuw naar voren als een noodzaak gezien de grote vooruitgang die de statistieken boekten, naast het feit dat de economische theorie in toenemende mate nieuwe theorieën opleverde die moesten worden gecontrasteerd met de werkelijkheid.
Daarom begon de econoom Ragnar Frisch in 1920 met de studie econometrie.
Deze tak van economie maakt gebruik van wiskundige en statistische modellen om economische procedures te onderzoeken, interpreteren en voorspellen, variabelen zoals wisselkoersen, rentetarieven, prijzen van goederen en diensten, productiekosten, reacties van de markt en de effecten van economisch beleid.
Bij de ontwikkeling van econometrie worden wiskunde, statistiek en economische theorie gecombineerd, maar de ervaring heeft geleerd dat elk van deze elementen noodzakelijk is, maar dat het niet voldoende is om de kwantitatieve relaties van de context echt te begrijpen. modern zuinig. Het is de combinatie van deze drie elementen die een krachtig analyse- instrument vormen.
Er zijn verschillende soorten econometrie:
Theoretische econometrie: wordt gebruikt in methodologische ontwikkelingen in het oog van de affiniteiten van economische oorsprong die in econometrische modellen zijn gevestigd te meten. In Om dit te doen, is het noodzakelijk om de medewerking van andere wetenschappen, zoals wiskunde en statistiek hebben. Een van de meest typische voorbeelden is dat van de kleinste kwadraten.
Toegepaste econometrie: in dit geval worden mechanismen van theoretische econometrie toegepast voor de specifieke analyse van bepaalde economische en investeringsgebieden, zoals vraag en aanbod, investeringen, productie, enz.
Vanwege de complexiteit van de studie, worden verschillende benaderingen gepresenteerd om het methodologische proces uit te voeren, maar de traditionele methodologie heeft de overhand voor zowel economisch onderzoek als in de andere aanverwante gebieden. Deze methodologie wordt op zijn beurt geleid door een reeks richtlijnen zoals: hypotheseverklaringen, uitleg van het wiskundige model, uitleg van het econometrische model, accumulatie van gegevens, evaluatie van parameters van het econometrische model, uitwerking en toetsing van hypothesen, voorspelling en toepassing van het model.
