Emancipatie komt van het Latijnse woord ‘emancipatĭo’ of ‘emancipatiōnis’ wat ‘actie van het vrijlaten’ betekent, met lexicale elementen zoals het voorvoegsel ‘ex’ dat ‘uit’ betekent, ‘manus’ dat overeenkomt met ‘hand’. "Capere" wat "nemen" of "nemen" betekent en het achtervoegsel "cion" voor "actie en gevolg". Het grote woordenboek van de Spaanse Koninklijke Academie omschrijft de term emancipatie als: het handelen en effect van jezelf emanciperen of emanciperen. Op een meer uitgebreide manier verwijst emancipatie naar de autonomie, bevrijding of onafhankelijkheid van een of meer individuen in relatie tot een macht, voogdij, autoriteit of andersoortige afhankelijkheid, onderwerping, onderwerping of ondergeschiktheid.
Tegenwoordig verwijst het woord naar de handeling om, als je minderjarig bent, onafhankelijk te worden van je ouders; dat wil zeggen in dat geval wanneer de ouders hun opvolgers de capaciteiten toekennen die met hen overeenstemmen wanneer ze de meerderjarige leeftijd bereiken, zonder deze als zodanig te hebben vervuld; Een ander geval van emancipatie doet zich voor wanneer een minderjarige trouwt, hij wordt als geëmancipeerd beschouwd.
Verwijzend naar emancipatie door de geschiedenis heen, werd deze term in de Romeinse tijd, volgens de wetten, alleen beschouwd als de daad van bevrijding van een onderdanige of slaaf door de wil van zijn meester of eigenaar; hoewel er rekening mee moet worden gehouden dat slaven in die tijd als objecten werden beschouwd, maar niet als mensen. Bovendien moet worden opgemerkt dat emancipatie in de tijd van het Romeinse rijk vaker voorkwam, omdat ze op jonge leeftijd onafhankelijk begonnen te worden; fenomeen dat tegenwoordig om verschillende redenen is veranderd.
