Het woord endoculturatie is afgeleid van de Griekse betekenis "binnen" en komt van het Latijnse "cultuur", de lexicale component is het achtervoegsel "tion" dat "actie en effect" is. De enculturatie of acculturatie is de ontwikkeling van culturele overdracht die van de ene generatie op de andere overgaat en die voornamelijk gebaseerd is op de controle die de oudere generatie uitoefent op manieren om kinderen te belonen en te straffen. Elk van de generaties herprogrammeert ze niet alleen om het gedrag van de vorige generatie te repliceren. de enculturatieZe belonen ook gedrag dat past in het model van hun endoculturatie- ervaring en bestraffen, of in ieder geval niet belonen, gedrag dat binnen dit gebied niet is toegestaan.
De endoculturatie van mensen in de eerste jaren van hun leven is het belangrijkste mechanisme dat wordt aangetroffen bij het tot stand brengen van hun culturele stabiliteit, de makers combineren de rol van de volwassen generatie in de ontwikkeling van endoculturatie en zeggen dat andere kinderen en oudere jongeren dat het kind in kwestie een krachtig cultureel domein uitoefent.
Dit interpreteert het bestaan van generatiesprongen, vanwege het feit dat jongeren een taalgebruik hebben dat dichter bij andere jongeren ligt dan bij hun eigen ouders, hier is erop gewezen dat generatievergelijkingen in de ontwikkeling van taal het cognitieve proces is waarbij mensen, gebruik maken van hun natuurlijke taalvaardigheid.
Aan de andere kant is endoculturatie het onderwijzen van cultuur aan nieuwe leden van de samenleving die niets van cultuur af weten, waar het mogelijk is om twee soorten leden te onderscheiden, zoals de primaire bevolking, waar het gezin deel van uitmaakt, maar er zijn ook elementen die Ze leren in de familiegroep en dat is het moment waarop de secundaire socialisatie begint, die wordt vastgesteld door de school en de intensieve middelen van sociale communicatie.
