Een longemfyseem is een chronische ziekte die permanent belangrijke delen van de longen aantast. De term komt van het Griekse woord "enphysema", wat "blazen van de lucht" betekent. Het wordt gekenmerkt door de overdreven uitbreiding van gebieden dichtbij de bronchiolen, met een ernstige verslechtering van de alveolaire wand. Het ziet eruit als een gevolg van de voortdurende sigaret consumptie, omdat ze bepaalde chemicaliën die de longblaasjes verslechteren vrij te geven. Het beïnvloedt ook de elasticiteit van het orgaan waarin de ziekte optreedt, omdat de synthese van elastine wordt gewijzigd door recente externe middelen die het lichaam binnendringen.
De toestand verslechtert alleen maar met de tijd. Lucht kan de longblaasjes binnendringen, maar kan niet gemakkelijk worden vrijgegeven. AAT, een stof die in de longen aanwezig is, kan dienen als wandbeschermer tegen deze infectie, waardoor mensen met een tekort aan dit protease gevoeliger zijn voor emfyseem. Mensen ouder dan 40 jaar, voornamelijk mannen van het mannelijk geslacht, die roken, worden beschouwd als degenen die statistisch gezien het klinische beeld vormen; het aantal getroffen vrouwen is de afgelopen decennia echter gestegen.
De meest voorkomende symptomen zijn kortademigheid en een niet-productieve hoest. De verslechtering van bijkomende spieren is het gevolg van de noodzaak om via alternatieve routes te ademen. Gewichtsverlies is ook een belangrijk teken van emfyseem. De ziekte eenmaal heeft ontwikkeld, de respiratiesnelheid aanzienlijk toeneemt, de borst blijft in een toestand van inhalatie wordt lucht uitgedreven vaak in kleine trekjes en de longen geëxpandeerd. Tot op heden zijn slechts 4 soorten emfyseem onderzocht: panacinair, paraseptaal, centrilobulair en onregelmatig.
