Het zijn stoffen of chemicaliën die onmiddellijk reageren onder invloed van een primer of een andere externe stimulus, ze moeten worden ontstoken door ontstekers om de explosie te laten plaatsvinden. Het echte begin van de geschiedenis van explosieven kan worden beschouwd met de ontdekking van zwart poeder dat werd gebruikt om mechanisch werk uit te voeren rond 1818. Vanaf deze datum werden stoffen afgeleid die plaats maakten voor de voortdurende ontwikkeling van explosieven.
De explosieven kunnen worden onderverdeeld op basis van de reactiesnelheid van de explosie in laag en hoog, omdat het de eerste chemicaliën zijn die snel afbreken maar zonder te detoneren en ten tweede verwijzen naar hun extreem snel te ontbinden en detonatie genoemd. op hun beurt zijn ze onderverdeeld in indiciatoren, ze zijn gevoelig voor schokken en hitte; vermenigvuldigers, waarvoor hun gevoeligheid ligt tussen de initiatiefnemers en de triggers waaruit de explosieven bestaan.
En vanwege hun chemische aard zijn ze onderverdeeld in organische, die worden geactiveerd door middel van een initiator of aas en hun hantering is veilig; anorganisch, ze zijn direct explosief en zijn componenten van buskruit en organometalen worden gebruikt als initiators van andere explosieven, ze hebben een detonerend karakter en een schok of roos is voldoende voor hun ontbinding. Deze stoffen in de mijnbouw worden ook gebruikt om materialen met een grote hardheid, meestal rotsen, te breken, te vernietigen of te verzwakken. Explosieven zijn de oorzaak geworden van grote ongelukken en doden in de wereld.
