Het woord extrusie komt van Latijnse wortels, van het woord "extrusĭo", "extrusiōnis" wat forceren betekent. Andere bronnen stellen dat het afkomstig is van het Latijnse "extrudere" wat verdrijven betekent. In het algemeen is extrusie de actie en het effect van extruderen; Aan de andere kant, op een meer specifieke manier, kan het worden gedefinieerd als dat proces van het persen, modelleren en vormen van een bepaalde grondstof om bepaalde objecten met gedefinieerde en vaste doorsneden te creëren, door middel van een continue stroom met druk, spanning of kracht.
Dit extrusieproces werd in 1797 gepatenteerd door een Britse monteur en uitvinder genaamd Joseph Bramah, toen hij probeerde een loden buis te maken. Proces dat was gebaseerd op het voorverwarmen van het metaal en het vervolgens met de hand door een matrijs door een plunjer leiden. Maar pas in 1820 werd dit proces ontwikkeld door Tomas Burr, die de eerste hydraulische pers bouwde, en tot dan werd het proces "spuiten" genoemd. Later propageerde Alexander Dick het extrusieproces tot brons en koperlegeringen.
Enkele van de belangrijkste voordelen die extrusie biedt naast de vervaardigde processen, zijn de behendigheid of het gemak om doorsneden van extreme complexiteit te creëren met materialen die broos en breekbaar zijn, aangezien het materiaal alleen compressie- en afschuifkrachten bereikt.
Over het algemeen zijn de materialen die voor het extrusieproces worden gebruikt, metalen, keramiek, polymeren, beton en voedingsproducten. Bovendien kan de extrusie continu zijn, wat voor onbepaalde tijd wordt uitgevoerd om lange materialen te produceren; of aan de andere kant semi-continu, dat wordt uitgevoerd door veel onderdelen te produceren. En tot slot kan het proces worden uitgevoerd met warm of koud materiaal.
