Volgens zijn etymologie komt het woord farmacologie van de Grieken "Pharmacon" wat "Drug" betekent en "Logos" wat "Wetenschap" betekent. Alvorens verder te gaan, is het noodzakelijk om kort te definiëren wat een medicijn is, het is daarom een chemische stof, sterk gesynthetiseerd om een kenmerkende aandoening van een ziekte te verminderen. De medicijnen zijn op grote schaal gediversifieerd, sinds de prehistorie gevestigd en met een puur natuurlijke achtergrond zijn medicijnen de remedie voor ziekten en vertegenwoordigen ze een grote vooruitgang in de huidige wetenschap en technologie. Elke studie is een belangrijke stimulans geweest om behandelingen voor verschillende ziekten te vinden.
Wat is farmacologie
Inhoudsopgave
Zoals eerder vermeld, is het concept van farmacologie volledig gekoppeld aan de studie van chemische organismen die in een levend wezen kunnen worden gebruikt, zodat het zich bewust kan zijn van het effect dat het medicijn genereert in het lichaam van een individueel object van wetenschappelijke studie, bekijk de biochemische veranderingen die het tijdens de evaluatie kan vertonen, let op de verschillende mechanismen van absorptie, biotransformatie, actie, distributie en tenslotte uitscheiding die aanwezig zijn in het systeem van de patiënt.
In een bredere definitie van farmacologie gaat deze wetenschap over de volledige en uitputtende studie van geneesmiddelen, ongeacht of ze giftige of nuttige doeleinden hebben.
Dit is echt een specifieke wetenschap die verantwoordelijk is voor het evalueren en bestuderen van de oorsprong van chemische en fysische componenten die contact hebben met levende organismen in het zenuwstelsel, niet alleen van een mens, maar ook van de rest van de levende wezens op aarde.
Het doel is om elke chemische en fysische reactie te bestuderen van de producten die eerder zijn gemaakt, getest en gebruikt in een levend organisme met specifieke anomalieën, zodat een remedie voor een of meer ziekten kan worden gevonden.
Hiermee kan vrij duidelijk worden gemaakt wat farmacologie is op vrij algemeen niveau, maar het is belangrijk op te merken dat, net als alle wetenschap, farmacologie een reeks objecten en takken heeft die in deze inhoud zullen worden uitgelegd.
Het concept van farmacologie heeft een vrij bijzondere historische oorsprong, rekening houdend met het feit dat de toepassing ervan technisch alleen geldig is als het gaat om het diagnosticeren van een ziekte, het uitvoeren van behandelingen om het te bestrijden of uit te roeien en voor de preventie van vele andere veel voorkomende aandoeningen in de wereld.. Ze worden over het algemeen gebruikt om symptomen en kwalen te verlichten.
Geschiedenis van de farmacologie
De mens heeft sinds de oudheid de behoefte gehad om een remedie te vinden voor pijn die het veroorzaakt en ondanks het feit dat farmacologie een van de jongste wetenschappen ter wereld is, is de toepassing en studie ervan al vele jaren aanwezig. Sinds de mens een geweten begon te krijgen, was een van zijn belangrijkste doelstellingen om te overleven, om dit te bereiken was het noodzakelijk om gezond te blijven, daarom begon de figuur van primitieve doktoren te verschijnen, heksen, sjamanen en genezers genaamd. Zelfs in tijden dat wetenschap en technologie nog niet bestonden, zochten deze proefpersonen naar kruiden om ze om te zetten in effectieve remedies in het menselijk lichaam.
Ze moesten elke reactie bestuderen die ze in het lichaam van de patiënt hadden, wat waren de voordelen, analyseren of sommige kruiden voor medicinaal gebruik waren of dat ze giftig waren… Ze voldeden aan elk van de elementen die bepalen wat farmacologie in de Cadeau.
De geschiedenis van de farmacologie is lang, lang en vol ontdekkingen die aanvankelijk toevallig waren en die met het verstrijken van de tijd de meest fantastische vorderingen op dit gebied bleken te zijn. Elke beschaving die zich in verschillende delen van de wereld vestigde, leverde enorme bijdragen in de farmacologie. De culturen en tradities markeerden een voor en na in deze wetenschap.
Studieobject
Stoffen, chemisch of fysisch, die in contact komen met levende organismen, worden van nature geabsorbeerd en gedistribueerd door de organen waaruit het menselijk of dierlijk lichaam bestaat, vervolgens worden ze gemodificeerd door een reeks processen die chemicaliën worden genoemd en ten slotte worden ze verdreven van het organisme.
Dit alles kan worden bepaald omdat het hoofddoel van de farmacologie is om alle processen te kennen die tussenkomen in de interactie van deze stoffen met het systeem van levende organismen, zodat de patiënt kan profiteren van exacte diagnoses en follow-up de genegenheid die het bezit.
Biochemische effecten
Elk interactieproces heeft een specifiek concept en wordt bestudeerd binnen de farmacokinetiek. Hiermee is het mogelijk om de biologische beschikbaarheid van het medicijn in het organisme van het levende wezen te evalueren en de levensduur die het zal hebben om het te behandelen doelwit aan te vallen.
De juiste manier voor het geneesmiddel zijn functies is door middel van de circulatie van het bloed en dat dit gebeurt, moet 4 hoofdelementen van farmacologie: absorptie, distributie, biotransformatie (ook bekend als metabolisme) en excretie. Elk van hen met specifieke doelstellingen.
Absorptie is gebaseerd op de manier waarop het medicijn is toegediend, zodat het de bloedsomloop van de patiënt kan bereiken. Toediening van het medicijn kan oraal, musculair, rectaal, respiratoir, subcutaan, cutaan, sublinguaal, oftalmisch en intraveneus zijn.
Zodra het product contact maakt met het lichaam, wordt de actie geteld, dat wil zeggen hoe lang het duurt voordat het lichaam het geneesmiddel heeft opgenomen. Dit valt over het algemeen binnen het gebied van verpleging, dat is waarom verpleegkundige farmacologie is zo belangrijk, want het is deze professionals die belast zijn met het toedienen van geneesmiddelen in klinieken en ziekenhuizen.
Distributie, zoals de naam al aangeeft, is de verdeling van het medicijn door alle organen van het lichaam, het opnieuw richten zodat het het gewenste effect heeft volgens de moleculaire samenstelling van het medicijn, gewicht, Ph, elektrische lading, het vermogen dat het het moet eiwitten en de oplosbaarheid die het heeft tussen elk van de compartimenten en organen van het lichaam samensmelten of verbinden. Wanneer het wordt gedistribueerd, wordt geëvalueerd of de concentratie van het medicijn is toegenomen of dat het daarentegen is afgenomen als gevolg van het verstrijken van de tijd die is opgenomen tussen de weefsels, organen en anatomische compartimenten.
Aan de andere kant is er metabolisme of, zoals het wetenschappelijk bekend is, biotransformatie. Alle medicijnen ondergaan een soort transformatie doordat de enzymen een bepaalde werking hebben. Biotransformatie kan het gevolg zijn van afbraak, die bestaat uit hydrolyse, oxidatie en reductie waarbij het medicijn een groot deel van zijn structuur kan verliezen, of direct door de conjugatie van nieuwe stoffen die zich als een heel molecuul aan het medicijn binden. nieuw.
Met biotransformatie kan het medicijn een gedeeltelijke of zelfs totale inactiviteit in het lichaam bereiken, zodat de effecten kunnen worden beïnvloed door vermindering of, in andere gevallen, door toename.
Ten slotte is er uitscheiding, wat niets meer is dan de uitdrijving van het medicijn uit het lichaam via de uitscheidingsorganen zoals de huid, nieren, lever, traan- en speekselklieren.
Zodra het medicijn is opgenomen en verdeeld, wordt het een in water oplosbare stof die naar de bloedsomloop kan worden geleid, op deze manier bereikt het de uitscheidingsorganen en wordt het geëlimineerd door hun specifieke processen, bijvoorbeeld als het de nieren bereikt, gaat het weg van het systeem via urine. Nu zijn er gevallen waarin het medicijn in vet oplosbaar is en niet via de nierwegen kan passeren. Het passeert vervolgens de gal, bereikt de dikke darm en wordt via de ontlasting uitgestoten.
Fysiologische effecten
In dit opzicht bestudeert de farmacologie niet alleen de veranderingen die in het zenuwstelsel worden gegenereerd als gevolg van de consumptie van het medicijn, maar ook de methode van verlaten of uitdrijven van het medicijn. Het effect van de medicijnen wordt geëvalueerd aan de hand van de variabelen die door elk eerder uitgelegd element worden gepresenteerd, dus de snelheid en het niveau van medicijnabsorptie worden in aanmerking genomen op basis van de toepassing, de snelheid en distributie, rekening houdend met de weefsels. en lichaamsvloeistoffen, de snelheid van actieve of inactieve biotransformatie en, tenslotte, de snelheid van uitdrijving of uitscheiding.
Hoewel medicijnen ziekten helpen voorkomen en bestrijden, kan het overmatig gebruik ervan ernstige schade toebrengen aan het zenuwstelsel en het endocriene systeem van de patiënt. De discipline maakt een speciaal vervolg op de lichamelijke reactie van de proefpersoon, net als bij de eerder toegelichte biochemische effecten. Dit aspect is nauw verwant aan neurofarmacologie.
"> Laden…Takken van farmacologie
Zoals alle wetenschap bestaat farmacologie uit een reeks takken die het toepasbaar maken in verschillende disciplines of ondersteunende studies daarvan. De processen zijn onderverdeeld volgens de juiste aspecten van elke studie en elk heeft zijn mate van belangrijkheid en moeilijkheidsgraad.
Farmacodynamiek
Deze discipline is verantwoordelijk voor het evalueren van het werkingsmechanisme dat geneesmiddelen hebben op het moment van inname, dat wil zeggen, het bestudeert rechtstreeks de reactie die het lichaam neemt zodra het medicijn ermee in contact is gekomen, en evalueert aldus de fysiologische en biochemische veranderingen van de lichaamssysteem van de patiënt.
Farmacodynamica kan vanuit verschillende gezichtspunten worden bestudeerd, het kan cellulair, moleculair, orgaan- en weefsel zijn of rechtstreeks naar het hele lichaam via in vitro, post mortem of in vivo technieken.
Het is ook verantwoordelijk voor het evalueren en analyseren van de interacties die het medicijn heeft met de natuurlijke stoffen van een lichaam.
Farmacokinetiek
Dit is verantwoordelijk voor het bestuderen van de processen waaraan het medicijn wordt blootgesteld zodra het het lichaam van de patiënt is binnengedrongen. Vanuit een meer algemeen oogpunt is het doel van farmacokinetiek om te ontdekken wat er met het medicijn gebeurt vanaf het moment dat het wordt toegediend tot aan de uitscheiding, zodat verschillende onderzoekstechnieken worden gebruikt die de stappen en drug distributie processen. Het is in dit aspect waar opname, distributie, biotransformatie en uitscheiding een hoofdrol spelen, aangezien het dankzij deze elementen mogelijk is om te ontdekken wat er met het medicijn gebeurt.
"> Laden…Therapeutische farmacologie
De experts en wetenschappers van deze branche noemen het klinische farmacologie en het doel ervan is om de therapeutische impact op de effecten van farmacologie te bestuderen, die niet alleen de voordelen omvat die deze kunnen bieden voor het lichaam van de patiënt, maar ook de risico's ervan.
Het heeft nog een ander doel en dat zijn de totale kosten waaraan de interventie van een therapeut gelijk is. Om dit aspect te kunnen evalueren, is medische, farmacologische en epidemiologische kennis nodig. Dit is een puur gezondheidswetenschap, dus de farmacoloog heeft uitgebreide klinische informatie nodig, deze wordt verkregen door de loopbaan te bestuderen en een verscheidenheid aan farmacologische boeken te lezen.
Neurofarmacologie
Dit is een heel belangrijk aspect omdat de studie ervan is gebaseerd op het evalueren van de manieren of vormen waarop medicijnen en medicijnen het hersensysteem van een patiënt beïnvloeden en dit is niets meer in specifieke termen, in feite is het vrij algemeen.
Dit zijn de verschillende medicijnen die ze kunnen consumeren en het effect dat ze genereren op de cellen van het zenuwstelsel van de patiënt, waardoor het gedrag wordt blootgelegd dat het individu aanneemt na een bepaalde tijd van medicijngebruik. Neurofarmacologie heeft twee takken die het motiveren om een bredere reikwijdte te hebben: gedragsneurofarmacologie en moleculaire neurofarmacologie.
Moleculaire farmacologie
Het omvat de studie van neuronale moleculen, hoe ze zich gedragen wanneer verschillende medicijnen het lichaam binnendringen, hun interacties en neurochemische reacties, op deze manier kunnen farmacologen nieuwe medicijnen ontwikkelen die hersen- en neurologische aandoeningen zoals pijn kunnen aanvallen, psychologische problemen, neurodegeneratieve ziekten.
In tegenstelling tot gedragsneurofarmacologie, die is gebaseerd op de studie van menselijk gedrag ten opzichte van drugs, dat wil zeggen hun verslavingen en afhankelijkheden die de hersenen en de geest beïnvloeden, is moleculaire farmacologie gebaseerd op de impact die geneesmiddelen hebben op neuronaal niveau..
Studeer farmacologie
Momenteel zijn er veel mensen die afhankelijk zijn van medicijnen omdat ze lijden aan verschillende ziekten die in de wereld in overvloed voorkomen of simpelweg om besmetting met virussen te voorkomen, juist om die reden zijn de instellingen die farmacologie als loopbaan aanbieden, vermenigvuldigd, waardoor faculteiten of een afdeling is opgebouwd. van speciale farmacologie zodat studenten een plek hebben om zichzelf te onderwijzen en alles te leren met betrekking tot deze brede en prachtige wetenschap die honderdduizenden mensen heeft geholpen.
Zoals elke carrière heeft farmacologie zijn moeilijkheidsgraad, het kost tijd, motivatie en toewijding om een universitair diploma te behalen.
Het is belangrijk om deze wetenschap te gaan bestuderen, want zonder deze wetenschap zouden artsen geen manier hebben om ziekten uit te roeien, ze zouden niet eens kunnen weten welke aandoening de gezondheid van hun patiënten schaadt. Om een arts een of meer speciale geneesmiddelen te laten voorschrijven, moet hij volledig zeker zijn van de diagnose en het soort geneesmiddel dat moet worden toegediend en dit kan niet worden uitgevoerd zonder het bestaan van farmacologie en dus zonder een farmacoloog van door middel van, aangezien het die professional is die de reactie van het medicijn in het lichaam evalueert en de rapporten aan de artsen geeft.
Op deze manier kunnen ze die kennis gebruiken en de mensen onder hun hoede genezen. Farmacologie studeren vereist een uitzonderlijk geheugen, dit komt omdat elke student niet alleen de namen van de medicijnen moet onthouden, maar ook waarvoor ze zijn, hun effecten en contra-indicaties. Maar daarnaast is kennis van geneeskunde, scheikunde en zelfs biomedische wetenschappen nodig, dus deze en andere vakken worden gevonden, waardoor er een vrij brede carrière overblijft voor hun studie.
