De term filologie is afgeleid van het Latijnse "philologĭa" en dit van het Griekse "φιλολογία", lexicaal samengesteld uit "filos" dat verwijst naar "liefde of interesse in iets" en "logos" dat verwijst naar "studie", "woord", " idee 'of' verhandeling '; Daarom kan het, volgens zijn etymologie, worden beschreven als de wetenschap die verantwoordelijk is voor de studie en analyse van geschreven teksten, in een poging ze op de best mogelijke manier te reconstrueren, om op de originele teksten te lijken; of het kan ook worden geclassificeerd als de studie van woorden en bij uitbreiding van taal, dan kan het een synoniem worden voor taalkunde. De RAE stelt het woord bloot als de wetenschap die zich bezighoudt met de studie van een cultuur zoals het wordt weerspiegeld in zijn spraak en literatuur, door middel van geschreven teksten.
Met andere woorden, deze studie omvat alles wat te maken heeft met hun taal, literatuur tot al die culturele verschijnselen van een volk of een groep van hen door middel van geschreven teksten, die ook de Semitische filologie, Spaanse filologie en Romaanse filologie hebben voortgebracht. De mensen die deze tak beoefenen, staan bekend als filologen die de analyse van literatuur en taal gebruiken in combinatie met de verschillende schriftelijke manifestaties die in een bepaalde cultuur voorkomen. Aan de andere kant bieden filologen bij het bestuderen van de verschillende geschreven teksten al dat begrip om een bepaalde cultuur beter te leren kennen; Dit betekent dat filologie een hulpmiddel is dat wordt gebruikt door onder meer sociologen, historici, taalkundigen.
Je zou kunnen zeggen dat er een grote diversiteit aan soorten filologieën is. Met betrekking tot Europese vertalingen kan filologie worden ingedeeld in verschillende fundamentele filologische gebieden, waaronder we kunnen noemen: Duitse of Duitse filologie, bijbelse of schriftuurlijke filologie, klassieke filologie, Romaanse of Romeinse filologie, Slavische of Slavistische filologie en Engelse filologie.
