De onderwijsfilosofie wordt gekenmerkt door de tak van de filosofie die zich bezighoudt met reflectie op de onderwijsprocessen die de mens ervaart, onderwijssystemen, de systematisering van lesmethoden die in de klas worden toegepast en andere onderwerpen die verband houden met pedagogiek. Het belangrijkste doel is om de relatie tussen het educatieve fenomeen en de invloed ervan op het functioneren van de samenleving te begrijpen.
Een van de grote onbekenden van de opvoedingsfilosofie is de besluiteloosheid tussen onderwijs als kennisoverdracht en tegenhanger van onderwijs op een kritische manier, om als prikkel te werken en het leervermogen van de student in twijfel te trekken. Zoals bekend is, en wat het betekent om te weten, komen ook onderwerpen aan bod die de onderwijsfilosofie verder problematiseren. Een van de tussenliggende filosofen bij de conceptualisering van de filosofische techniek die in het onderwijsveld gevolgd moet worden, is Plato.
Plato stelt in een van zijn geschriften dat onderwijs dat als primair is geclassificeerd, beperkt moet blijven tot klas of bijles door gespecialiseerde leraren tot de leeftijd van 18 jaar is bereikt, gevolgd door twee jaar verplichte militaire training, vooral voor mannen en hoger onderwijs. dan voor individuen die academisch gekwalificeerd waren. Als nu het basisonderwijs de ziel vormt om te reageren op prikkels uit de omgeving, heeft hoger onderwijs de ziel van de mens geholpen bij het zoeken naar de waarheid die het illustreert. In Plato's tijd ontvingen zowel jongens als meisjes hetzelfde type onderwijs, de instructie bestond in wezen uit het omgaan met muziek, op hun beurt in het oefenen van oefeningen, dit met het uiteindelijke doel van trainingen meng zachte en sterke kwaliteiten in mensen en creëer een totaal harmonieus persoon.
