Op het gebied van de natuurkunde wordt een foton gedefinieerd als een fractie van licht dat in een vacuüm wordt verstrooid. Het is een basisdeeltje dat verantwoordelijk is voor de kwantummonsters van het elektromagnetische fenomeen, waardoor alle vormen van elektromagnetische straling worden geleid, het is niet alleen licht, maar ook röntgenstraling, gammastraling, infrarood licht, ultraviolet licht., microgolven en radiogolven.
Het foton wordt gekenmerkt doordat het geen massa heeft, een eigenschap waardoor het met een constante snelheid in een vacuüm kan reizen. Een ander kenmerk is dat het geen elektrische lading vertoont en niet spontaan verdampt in een vacuüm.
Fotonen planten zich voort in verschillende natuurlijke processen, bijvoorbeeld wanneer een deeltje met zijn antideeltje wordt vernietigd. Ze worden geabsorbeerd tijdens tijdelijke omkeringsprocessen. In de lege ruimte bewegen ze zich met de snelheid van het licht.
Zoals elk deeltje vertoont het foton zowel corpusculaire als golfkarakteristieken. In sommige gevallen gedraagt het zich als een golf bij bepaalde verschijnselen, zoals de breking van een lens, en bij andere gedraagt het zich als een deeltje dat in contact staat met materie om een permanente hoeveelheid energie over te dragen.
Oorspronkelijk noemde Albert Einstein dit lichtdeeltje: "kwantum van licht". Toen in 1916 deze naam werd veranderd in Photon, een woord van Griekse oorsprong dat "licht" betekent, werd deze wijziging aangebracht door de fysicus Gilbert N. Lewis. In de fysieke omgeving wordt een foton gesymboliseerd door de Griekse letter gamma Y.
Volgens het algemene prototype van de deeltjesfysica zijn fotonen verantwoordelijk voor het produceren van alle elektrische en magnetische gebieden, en op hun beurt zijn ze het product van de fysische wetten die bepaalde symmetrieën op alle punten van de ruimte-tijd vertonen.
Op technologisch niveau hebben fotonen vele toepassingen, waaronder lasers, wat een van de belangrijkste toepassingen is, CCD-geïntegreerde schakelingen, fotochemie (analyse van de chemische effecten van licht en het creëren van straling door chemische variaties); bij het meten van moleculaire afstanden en bij het maken van microscopen met betere resoluties.
