De manier waarop werk wordt uitgebuit, is afhankelijk van het type eigendom dat heerst. Onder het kapitalisme wordt arbeidskracht een handelswaar. De voorwaarden voor arbeidskracht om handelswaar te worden, zijn als volgt:
- De persoonlijke vrijheid van het individu, de mogelijkheid om zijn personeel te hebben.
- Het gebrek aan productiemiddelen in termen van de arbeider, de noodzaak om de arbeidscapaciteit te verkopen om in het levensonderhoud te komen.
Onder het kapitalisme; arbeidskracht, net als iedere andere grondstoffen, heeft het gebruik waarde. De waarde van de beroepsbevolking wordt bepaald door de waarde van de bestaansmiddelen onontbeerlijk is voor de normale werking capaciteit van de houder te handhaven en zijn familieleden te ondersteunen, evenals de werknemer leerkosten. Met de vooruitgang van de samenleving verandert of varieert deze waarde van de arbeidskracht in omvang, aangezien het niveau van de behoeften en de hoeveelheid bestaansmiddelen die nodig zijn voor de arbeider en zijn gezin veranderen; De waarde van deze bestaansmiddelen verandert ook als gevolg van de dagelijkse vooruitgang van de productiekrachten.
Het is belangrijk om te benadrukken dat werk de mate van inspanning is die door een individu wordt geleverd. Werk is economisch gezien een van de essentiële factoren die geproduceerd moeten worden, net als kapitaal en land. Werk kan worden opgevat als de productieve werking door een carried subject en in ruil voor een vergoeding ontvangt.
Het concept van arbeidskracht verschijnt voor het eerst formeel in de pen van de Duitse filosoof Karl Marx, die het voor het eerst noemde in zijn beroemdste werk, Capital, dat in 1867 werd gepubliceerd.
Voor zijn deel; Arbeid wordt in verband gebracht met het fysieke en mentale vermogen van elk individu om een bepaalde taak uit te voeren. De uitdrukking werd gepromoot door Karl Marx. De beroepsbevolking is een van de belangrijkste creaties van de marxistische doctrine. Die werd in de 19e eeuw ontwikkeld door zijn grote voorganger Karl Marx.
