De gondel is een traditionele Venetiaanse roeiboot met een platte bodem, zeer geschikt voor de omstandigheden van de Venetiaanse lagune. Het lijkt op een kano, behalve dat het smaller is. Het wordt voortbewogen door een gondelier, die een roeispaan gebruikt, die niet aan de romp is bevestigd, op een scullende manier en als het roer fungeert.
Eeuwenlang was de gondel het belangrijkste vervoermiddel en de meest voorkomende boten in Venetië. In moderne tijden spelen de iconische schepen nog steeds een rol in het openbaar vervoer in de stad, en dienen ze als kleine traghetti (veerboten) op het Canal Grande, beheerd door twee roeiers. Een aantal jaren waren er zeven traghetti, maar in 2017 was dat aantal gedaald tot drie.
De gondel wordt voortgestuwd door een persoon (de gondelier) die voor de boog staat en rijen met een voorwaartse slag, gevolgd door een opruimende terugslag. De riem rust op een uitgebreid houten reliëf (forcola) gevormd uit de zijkant van het schip om de lichte weerstand van elke teruggaande slag toe te staan om de boeg terug te trekken naar zijn voorwaartse koers. Door de vlakke bodem van de boot kan deze indien nodig ook zijwaarts "verschoven" worden. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, waren gondels tot het begin van de 20e eeuw, zoals veel foto's getuigen, vaak uitgerust met een "felze", een kleine cabine, om passagiers tegen het weer te beschermen .of toeschouwers. De ramen konden worden afgesloten met rolluiken, de originele "jaloezieën".
Diverse soorten gondelboten worden ook gebruikt bij speciale regatta's (roeiraces) die tussen gondeliers worden gehouden. Hun belangrijkste rol is tegenwoordig echter om toeristen tegen vaste prijzen mee te nemen op rondleidingen. Er zijn ongeveer 400 erkende gondeliers in Venetië en een vergelijkbaar aantal schepen, minder dan de duizenden die eeuwen geleden door de grachten reisden, maar het zijn nu elegante ambachten in plaats van de verschillende soorten oude zelfgemaakte vaartuigen uit een ver verleden.
