De staatsgreep van de staat vond plaats op 23 februari 1981 in Spanje (beter bekend als 23F), was een mislukte poging tot staatsgreep, die tot doel had om de oude te herstellen regime van Franco in Spanje. Deze poging tot staatsgreep werd georganiseerd door een groep burgerwacht, onder de macht van luitenant-kolonel Antonio Tejero.
De oorzaken van deze coup waren de volgende:
De sterke economische crisis die het leven in Spanje ingewikkeld maakte; een land dat op dat moment in volle transitie naar democratie was, na veertig jaar onder het Franco-regime te hebben doorgebracht.
De terroristische groep ETA, bleef het land geteisterd door onder te dompelen deze in een continue bad van bloed door talloze aanvallen.
De territoriale organisatie van de natie was in die tijd enigszins verward.
De regering zweeg bij de meeste calamiteiten die zich in het land voordeden.
De legalisatie van de Spaanse Communistische Partij (PCE), die door de meerderheid van de Spanjaarden als een genocidale partij wordt beschouwd.
Al deze oorzaken, en vooral de laatste, waren de druppel die de rug van de kameel brak en het geduld van die groep soldaten, die de beste strategie begonnen te bedenken om het oude regeringssysteem te herstellen.
Nadat de Spaanse Communistische Partij in 1977 was gelegaliseerd. Het leger toonde onmiddellijk zijn afwijzing, een paar dagen nadat de beslissing was genomen, diende admiraal Pita Da Veiga y Sanz, die toen minister van de Marine was, zijn ontslag in.. Onmiddellijk zendt de hogere raad van het leger een communiqué waarin het zijn ongenoegen over een dergelijk besluit uitspreekt; hij verzekert zich er echter van dat hij zich eraan zal houden.
In die tijd regeerde Adolfo Suárez in Spanje, die niet wist hoe hij het land overeind moest houden, wat leidde tot een diepe crisis, die in 1980 verergerde. De kwetsbaarheid van zijn regering en vooral in de grondslagen van zijn eigen partij, ontstond zijn ontslag als premier in januari 81.
Het was toen dat in het midden van zo'n gespannen omgeving, de vervangingsprocessen van Suárez werden voorbereid. Na verschillende processen besluit uiteindelijk de Spaanse monarch Juan Carlos I om Leopoldo Calvo-Sotelo te kiezen als kandidaat voor de president van de regering.
De sfeer was al ijler toen op 19 februari 1981 de inhuldigingszitting begon op het congres van afgevaardigden. Hier legt Calvo-Sotelo zijn regeringsvoorstel bloot. Niet de vereiste meerderheid van stemmen krijgen om de positie te accrediteren. Het is daarom noodzakelijk om naar een tweede stemronde te gaan.
De tweede stemronde was gepland voor 23 februari en de staatsgreep was volledig gepland, het was zes uur 's middags toen de stemming in het congres begon, de bewakers klaar waren en toen er 20 minuten waren verstreken, De operatie begon, de groep soldaten onder leiding van Antonio Tejero kwam zwaar bewapend het congres binnen, Tejero ging naar het podium en met een pistool in de hand sprak hij de beroemde zin uit: "iedereen stil".
Veel, nog onduidelijke situaties, zorgden ervoor dat deze staatsgreep niet floreerde. In de vroege ochtend van 24 februari gaf koning Juan Carlo I een boodschap van vrede en rust aan de burgers, steunde de democratie en veroordeelde hij deze poging tot staatsgreep. De leiders van dezelfde werden veroordeeld tot gevangenisstraf. Godzijdank dat er tijdens dit evenement geen slachtoffers waren om te rouwen, alleen enkele gaten in de muren, die nog in de plaats te zien zijn.
