De “ vuile oorlog ” is de naam die wordt gebruikt door de Argentijnse militaire junta of burgerlijke-militaire dictatuur voor de periode van de staat terrorisme in Argentinië als onderdeel van Operatie Condor, oorspronkelijk gepland door de CIA, sinds ongeveer 1974, gedurende welke krachten Rechtse militaire en veiligheids- en doodseskaders in de vorm van de Argentijnse anticommunistische alliantie jaagden op elke vorm van politieke dissidenten.
Ongeveer 30.000 mensen verdwenen, van wie velen onmogelijk formeel konden worden gemeld vanwege de aard van het staatsterrorisme.
De doelwitten waren studenten, militanten, vakbondsleden, schrijvers, journalisten, kunstenaars en iedereen die ervan verdacht wordt een linkse activist te zijn, inclusief peronistische guerrillastrijders. Onder de "verdwenen" (ontvoerde, gemartelde en vermoorde slachtoffers van wie de lichamen door de militaire regering waren verdwenen) waren degenen van wie men dacht dat ze politiek of ideologisch een bedreiging vormden voor de militaire junta, zelfs vaag; en ze werden vermoord in een poging van de junta om de sociale en politieke oppositie het zwijgen op te leggen.
De meerderheid van de leden van de Raad zit momenteel vast voor misdaden tegen de menselijkheid en genocide.
Twee decennia vóór de staatsgreep van 1976 verzette het leger zich, gesteund door het Argentijnse establishment, tegen de populistische regering van Juan Perón en probeerde het één staatsgreep in 1951 en twee in 1955, voordat het lukte met een later dat jaar bekend als de Bevrijdende Revolutie. Na het nemen van de controle, verbood de strijdkrachten het peronisme. Kort na de coup begon het peronistische verzet zich te organiseren op de werkvloer en in de vakbonden terwijl de arbeidersklasse economische en sociale verbeteringen zocht.
In 1973, toen Perón terugkeerde uit ballingschap, betekende het bloedbad in Ezeiza het einde van de alliantie tussen de linkse en rechtse facties van het peronisme. In 1974 trok Perón kort voor zijn dood zijn steun voor de Montoneros in. Tijdens het presidentschap van zijn weduwe Isabel ontstond het extreemrechtse paramilitaire doodseskader, de Alianza Anticomunista Argentina (Triple A). In 1975 ondertekende Isabel een reeks illegale decreten die het leger en de politie de macht gaven linkse activisten te “vernietigen”.
State Department documenten geven aan dat de Gerald Ford regering, die de regering-Carter voorafgegaan, sympathiseerde met de junta en dat Kissinger in was geslaagd het versterken van de junta in oktober 1976 met succes het adviseren van de Argentijnse minister van Buitenlandse Zaken César Guzzetti uit te voeren zijn anticommunistische campagne. beleid "voordat het Congres terugkeert." Uit deze documenten blijkt ook dat president Carter aanvankelijk de Argentijnse militaire junta feliciteerde met "het bestrijden van linkse terrorisme zonder kwartier".
