Deze term wordt gebruikt om de persoon te definiëren die veel gronden en eigendommen bezit en die zich toelegt op het fokken van vee. De landeigenaren wonen over het algemeen op hun boerderijen, van daaruit zijn ze verantwoordelijk voor het beheer van alle landbouwactiviteiten die er worden uitgevoerd. Momenteel wordt dit woord niet veel gebruikt, maar in de koloniale tijd was het heel gebruikelijk. De haciënda was de plaats waar de landeigenaren woonden, een soort agrarisch landgoed, dat werd gekenmerkt door zijn grote en architectonische aantrekkingskracht, dit model van huisvesting was heel gebruikelijk in Spanje tijdens de koloniale tijd, daarna werd het overgebracht naar Amerika tijdens de kolonisatie.
Met de komst van de Spanjaarden naar Amerika, begon de verandering van een gebied dat door de inwoners was aangebracht vreedzaam te leven van wat het land produceerde, maar de gedachte aan degenen die uit verre landen kwamen, ging veel verder, zij Ze wilden zoveel mogelijk productie uit de natuur oogsten voor hun handel, en om op deze manier welvaart te kunnen verwerven, is het vanaf dat moment dat de figuur van de landeigenaar zijn intrede doet.
De landeigenaren waren verantwoordelijk voor het leveren van alle gewassen aan de handel in de regio: tomaat, banaan, aardappel, enz. Naast het leveren van andere producten zoals onder andere melk, vlees, eieren. Op deze manier konden de kleine steden die toen al waren opgericht, de producten kopen die ze nodig hadden.
De landeigenaren hadden veel macht tijdens de koloniale tijd, de meesten waren kinderen van Spanjaarden en behoorden tot de hogere klasse van de samenleving.
