De term hermeneutiek is afgeleid van het Griekse "ἑρμηνευτικός" of "hermeneutikos"; met lexicale verbindingen zoals 'hermeneuo' wat gelijk is aan 'ik ontcijferen', 'tekhné' wat 'kunst' betekent plus de achtervoegsels 'tikos' wat 'gerelateerd aan' betekent, daarom kan volgens de etymologie worden gezegd dat de woord verwijst naar de kunst van het uitleggen, interpreteren of ontcijferen van teksten, geschriften, enz. De RAE presenteert drie mogelijke definities voor het woord hermeneutiek, waarvan er één stelt dat het gaat over alles wat met hermeneutiek te maken heeft. Een andere mogelijke betekenis stelt dat het de kunst is om teksten te ontcijferen en te schrijven, vooral de zogenaamde "heilige" om hun ware betekenis te vinden.
Er wordt geschat dat het woord afkomstig is van de Griekse god Hermes, de Olympische boodschappergod, waarvan wordt aangenomen dat hij de oorsprong is van schrift en taal, maar ook wordt beschouwd als de beschermheer van menselijk begrip en communicatie, dit alles volgens de Grieken.. In zijn oorsprong weerspiegelde de hermeneutiek de verklaring en het begrip van een mysterieuze en onbegrijpelijke zin van het orakel of de goden, die een correcte interpretatie bevatte.
Voor de Argentijnse filosoof, epistemoloog en humanist Mario Bunge is hermeneutiek de analyse van geschriften in literaire kritiek, theologie en filosofie, het is in de laatste dat het verwijst naar de idealistische leer of discipline volgens welke gebeurtenissen Sociaal en misschien ook natuurlijk zijn symbolen of teksten die objectief moeten worden beschreven en belicht.
Van zijn kant, op filosofisch gebied, specifiek in de filosofie van Hans-Georg Gadamer, gedefinieerd als de hypothese van de waarheid en de methode die de universalisering van het interpretatieve fenomeen uitdrukt vanuit de concrete en persoonlijke historiciteit.
