Hispania was de naam die de Romeinen aan het Iberisch schiereiland gaven en maakte deel uit van de officiële nomenclatuur van de drie Romeinse provincies die ze daar creëerden: Hispania Ulterior Baetica, Hispania Citerior Tarraconensis en Hispania Ulterior Lusitania. Andere provincies die later werden gevormd, waren Carthaginensis en Gallaecia. Achtereenvolgens evolueerde het concept en omvatte aan het einde van het rijk de provincie Balearica en de provincie Mauritanië Tingitana.
De naam Spanje is afgeleid van Hispania, de naam waarmee de Romeinen het hele Iberisch schiereiland aanduidden, een alternatieve term voor de naam Iberia die de voorkeur heeft van Griekse auteurs om over dezelfde ruimte te spreken. Desalniettemin; Het feit dat de term Hispania niet van Latijnse wortel is, heeft geleid tot de formulering van verschillende theorieën over de oorsprong, waarvan sommige controversieel.
De meest geaccepteerde etymologieën geven momenteel de voorkeur aan een Fenicische oorsprong van het woord. In 1674 stelde de Fransman Samuel Bochart, gebaseerd op een tekst van Gaius Valerio Catulo, waarin hij Spain cuniculosa (konijn) noemde, de oorsprong van het woord Spanje voor. Op deze manier leidde hij af dat in het Hebreeuws (Semitische taal, verwant aan Fenicisch) het woord spʰ (a) n 'konijn' zou kunnen betekenen, aangezien de Fenicische term i-šphanim letterlijk zou betekenen: ¨damanes¨ (i-šphanim is de Een meervoudsvorm van i-šaphán, 'damán', Hyrax syriacus), zo besloten de Feniciërs, bij gebrek aan een beter woord, om het konijn Oryctolagus cuniculus een dier te noemenweinig bekend bij hen en dat was buitengewoon overvloedig op het schiereiland. Een andere versie van dezelfde etymologie zou ¨i-šphanim¨ konijneneiland zijn. Deze tweede verklaring is nodig omdat in klassiek Latijn de H-aspirated wordt uitgesproken, waardoor het onmogelijk is om deze af te leiden uit de initiële S (de wetten van Grimm en Verner).
