Het woord Nederigheid komt van het Latijnse humilitas , wat betekent "gehecht aan de grond". Het is een morele deugd die in tegenspraak is met trots, die de mens bezit door zijn zwakheden, kwaliteiten en capaciteiten te erkennen en er misbruik van te maken om te handelen voor het welzijn van anderen, zonder het te zeggen. Op deze manier houdt hij zijn voeten op de grond, zonder tevergeefs te ontsnappen naar de hersenschimmen van trots.
De nederige persoon erkent zijn afhankelijkheid van God; hij zoekt geen heerschappij over zijn medemensen, maar leert hun waarde boven zichzelf te geven. De apostel Paulus zei ooit dat we niet hoger over onszelf moeten denken dan we zouden moeten. Dit is hoe de nederige man is, hij kijkt niet naar de zijne, maar naar wat van anderen is. Hij komt de ellendige te hulp, strekt zijn hand uit naar de behoeftigen. Het komt om te serveren en hoeft niet te worden geserveerd.
Nederigheid stelt iemand in staat betrouwbaar, flexibel en aanpasbaar te zijn. In de mate dat men nederig wordt, verwerft men grootsheid in het hart van anderen. Wie de personificatie van nederigheid is, zal de moeite nemen om te luisteren en anderen te accepteren, hoe meer hij anderen accepteert, hoe meer hij gewaardeerd zal worden en hoe meer er naar hem geluisterd zal worden.
Nederigheid maakt iemand onbedoeld lof waardig. Succes bij het dienen van anderen komt voort uit nederigheid, hoe groter de nederigheid, hoe groter de prestatie. Er kan geen voordeel voor de wereld zijn zonder nederigheid.
Deze deugd in leiderschap wordt duidelijk zichtbaar wanneer de protagonisten toegankelijk worden gemaakt voor hun leiders. Nederigheid zegt ons dat er geen kleine concurrent is; dat wil zeggen, anderen zijn niet inferieur aan ons. Als in een bedrijf bijvoorbeeld nederigheid tussenkomt in elk van de managementactiviteiten, diagnose, besluitvorming en bevel, zal er een leidend bedrijf zijn, er is geen ergere vijand voor de groei van een bedrijf dan trots.
Aan de andere kant moeten ouders het goede voorbeeld geven, ze moeten hun kinderen leren om het in het gezin, op school en met vrienden te beoefenen. Het is ook belangrijk dat er nederigheid is in de gezinskern, waarbij de individualiteit van iedereen wordt gerespecteerd, zonder competenties onder de leden te gebruiken of te proberen beter te zijn dan de anderen, maar door de goede dingen van elk te waarderen, hoewel we verschillend zijn, moeten we leren om te leven met onze verschillen.
