Humus is de stof die is samengesteld uit bepaalde organische producten van opgeloste aard, die afkomstig is van de afbraak van organische resten door nuttige organismen en micro-organismen (schimmels en bacteriën). Het wordt gekenmerkt door zijn zwartachtige kleur vanwege de grote hoeveelheid koolstof die het bevat. Het wordt voornamelijk aangetroffen in de bovenste delen van bodems met organische activiteit.
De organische elementen waaruit humus bestaat, zijn zeer stabiel, dat wil zeggen dat hun ontbindingsgraad zo hoog is dat ze niet langer ontbinden en geen significante transformaties ondergaan.
Er zijn twee soorten humus; de oude man, zo bekend vanwege een lange periode die is verstreken, is erg ontbonden, heeft een kleur tussen paars en rood; sommige humusstoffen die kenmerkend zijn voor dit type humus; Het zijn humuszuren. Humines zijn moleculen met een aanzienlijk molecuulgewicht en worden gevormd door verstrengeling van humuszuren, die, wanneer ze geïsoleerd zijn, het uiterlijk hebben van plasticine. Humuszuren zijn verbindingen met een lager molecuulgewicht en hebben een hoog kationenwisselingsvermogen (ICC), een belangrijk kenmerk van plantenvoeding. Oude humus heeft alleen fysieke invloed op de bodem. Het bespaart water en voorkomt erosie en dient tevens als opslagplaats voor voedingsstoffen.
Jonge humus daarentegen heeft de kenmerken van de nieuw gevormde, een lagere polymerisatiegraad en is samengesteld uit humus- en fulvinezuren. Humuszuren worden gevormd door de polymerisatie van fulvozuren, gevormd door de afbraak van lignine. Een van de belangrijkste bronnen van humus is te vinden in de mijnen van Leonardita en Bernadette. Er zijn echter volledig organische bronnen zoals onder andere wormenhumus, termietenhumus en komkommerhumus. Naast het leveren van humusstoffen, is het veel rijker aan nuttige micro-organismen en voedingselementen, ze worden meer geaccepteerd in de biologische en ecologische landbouw.
Humus kan worden gevormd door de simpele oxidatie van necromass in afwezigheid van levende organismen, maar dit proces wordt enorm versneld wanneer levende organismen organisch materiaal opnemen of enzymen afscheiden die het omzetten.
De organische stof die de basis vormt van humus is voornamelijk van plantaardige oorsprong, daarna microbieel en dierlijk tijdens het transformatieproces, terwijl de diepe componenten van de bodem grotendeels van minerale oorsprong zijn. De grondstof voor humus is afval en plantenresten, gecombineerd met componenten van dierlijke oorsprong, afgezet in de A-horizon (de naam die podotherapeuten aan het bodemoppervlak hebben gegeven) of gevormd door bodemverplaatsende dieren, waaronder wormen.
