Geelzucht is een gekleurde gelige huid, lichaamsvloeistoffen of slijmvliezen, veroorzaakt door de ophoping van bilirubine (meer dan 2,3 mg / dL). Geelzucht is een symptoom dat duidt op een verandering in het metabolisme en / of de eliminatie van bilirubine, vaak als gevolg van een hemolytische (bloed), lever- of galwegaandoening. Geelzucht is op zichzelf geen ziekte, maar een manifestatie van verschillende aandoeningen, waaronder leverschade en bloedproblemen die leiden tot de vernietiging van rode bloedcellen.
Een oorzaak van geelzucht is een verhoogde productie van bilirubine, die kan optreden bij elke aandoening die in staat is rode bloedcellen af te breken. Dit gebeurt bij aandoeningen die de vorm van deze cellen aantasten, zoals thalassemie en sikkelcelziekte, de laatste ook wel sikkelcelziekte genoemd omdat de rode bloedcellen de vorm aannemen van een sikkel waardoor ze erin blijven plakken. haarvaten waardoor ze worden vernietigd.
In sommige gevallen kan geelzucht gepaard gaan met colurie (urine die erg donker van kleur is vanwege de aanwezigheid van bilirubine in de urine) en acholia (zeer lichte ontlasting vanwege de afwezigheid van pigmenten afgeleid van bilirubine).
Sommige parasieten die rode bloedcellen infecteren , zijn in staat om deze cellen te breken zodra ze hun vermenigvuldiging hebben voltooid en in het bloed terecht te komen waar ze dit proces voortzetten, wat kenmerkend is voor ziekten zoals malaria.
Geelzucht is ook mogelijk als er een obstructie is in de afvoer van gal, wat optreedt bij leveraandoeningen. Het meest voorkomende geval doet zich voor bij hepatitis, waar het ontstekingsproces van de lever de afvoer van gal kan belemmeren, het komt ook vaak voor bij mensen met galstenen wanneer ze hun afvoerkanaal of het gemeenschappelijke galkanaal blokkeren, evenals in het geval van levercirrose en bij aanwezigheid van tumoren van de lever of het hoofd van de alvleesklier. Het is ook mogelijk dat parasieten, vooral rondwormen, vanuit de darm naar de galwegen migreren die deze kanalen blokkeren.
De diagnose geelzucht is gebaseerd op lichamelijk onderzoek van de verkleuring van de huid en het membraan, vooral die van de ogen. Ook worden bilirubine-bloedtesten gedaan.
Tijdens de eerste levensuren is het mogelijk dat pasgeborenen geelzucht ontwikkelen, dit treedt op als gevolg van verhoogde bilirubinespiegels als gevolg van factoren zoals bloed-onverenigbaarheid van ABO- en Rh-typen die optreden wanneer de moeder en vader zijn verschillende bloedgroepen, vooral als de vader Rh-positief is en de moeder Rh-negatief.
Deze aandoening vereist ziekenhuisopname en behandeling van het kind, aangezien hoge bilirubinespiegels permanente schade aan het centrale zenuwstelsel kunnen veroorzaken.
