De uitdaging bestaat in wezen uit het weerleggen van een idee of overtuiging, uitgaande van een argument dat de reden voor de fout verklaart op basis van die bewering. Deze term komt veel vaker voor op juridisch gebied, waarbinnen deze kan worden aangevochten tijdens de ontwikkeling van een zaak of aan het einde ervan, en functioneert als een strategie om het proces te winnen. In detail gezien, gaat het om de reeks kansen die een van de twee partijen heeft, die proberen de andere versie van de gebeurtenissen in diskrediet te brengen, zodat, wanneer een bank zijn argument naar de jury gooit, het tegenovergestelde reconstrueert, in zijn voordeel, wat er is gebeurd en, consoliderend in wat hij te zeggen heeft, probeert hij de rechters van zijn verhaal te overtuigen.
Dit is echter niet alleen de context waarin de uitdaging zich kan onderscheiden; Het is ook een hulpmiddel dat wordt gebruikt als wordt aangenomen dat de ontwikkeling van een proces of het vonnis ervan niet in overeenstemming is met de reeks noodzakelijke regels binnen het gerechtelijk systeem van een land (deze worden opgesteld om corruptie of fouten in de ontwikkeling van een zaak) of omdat deze als oneerlijk wordt beschouwd. Dit alles verwijst naar de vernietiging van de beslissing van de rechter in de zaak.
Daarnaast kunt u ook enkele uitdagingen aangaan in verkiezingsaangelegenheden, om nalatigheid tijdens het hele proces te voorkomen. De term is even geschikt om de alledaagse situatie te beschrijven waarin andere ideeën dan de eigen worden afgewezen, waarbij de structuur van wat als correct wordt beschouwd als verdediging wordt gebruikt.
