Het woord behoeftig wordt toegepast op die mensen die in een situatie van armoede en kenmerkende ellende verkeren. Het is echter belangrijk erop te wijzen dat wanneer we het hebben over de behoeftigen, het niet juist is om te zeggen dat het een type persoon is, maar dat het meest correcte zou zijn om aan te geven dat het een persoon is zoals ieder ander, maar dat het leven in omstandigheden van ellende en verlatenheid de opheldering bepaalde. Het wordt gedaan omdat deze aandoening niet exclusief is voor een type persoon, etnische groep of culturele groep, maar het kan een realiteit zijn waarmee elk individu wordt geconfronteerd, maar het hangt af van bepaalde externe factoren. Een van de meest opvallende kenmerken van deze aandoening is het feitdat de persoon geen eigen inkomen heeft, dat wil zeggen dat de behoeftige werkloos is of in onstabiele omstandigheden werkt.
De persoon die gaat door deze situatie heeft meestal geen huis, reden waarom meestal slapen op straat of een gebrek aan een schuilplaats, in het geval dat er is geen hulp sociale door de overheid, anders zal het puur afhankelijk zijn om mensen te helpen zijn in staat om te overleven. Dit type mensen leeft gewoonlijk in een situatie van sociale marginalisatie als gevolg van de extreme armoede die ze lijden. Volgens sommige staten verkeren al die huishoudens die niet genoeg inkomen hebben om de voedselmand te dekken, in een situatie van behoeftigheid.
Een andere methode waarmee men met armoede kan rekening houden, is door het minimumloon te schatten: degenen die minder verdienen dan dit bedrag, kunnen als behoeftig worden beschouwd, aangezien het vanzelfsprekend kan zijn dat ze niet over de nodige middelen beschikken om in hun behoeften te voorzien basis.
Op dit moment is dakloosheid een structureel probleem waarmee een groot aantal landen te kampen heeft. Er zijn gezinnen die al generaties lang in armoede leven en met een groot aantal behoeften worden geconfronteerd, zoals de onmogelijkheid om toegang te krijgen tot onderwijs, gezondheidszorg en andere essentiële diensten die nodig zijn voor een fatsoenlijk leven. Om deze reden hebben de autoriteiten van elk land de plicht om sociale ontwikkelings- en inclusieprogramma's op te zetten met als doel deze vicieuze cirkel van armoede te doorbreken en vooruitgang te boeken voor de burgers.
