Het is een akoestische golf of geluidsgolf waarvan de frequentie onder het hoorbare spectrum van het menselijk oor ligt (ongeveer 20 Hz).
Infrageluid wordt door grote dieren zoals de olifant gebruikt om probleemloos over lange afstanden (geluiden van 100 tot enkele kilometers van de baan) te communiceren. De sleutel die deze dieren op deze afstanden kunnen horen, is de scheiding van hun oren, aangezien dit recht evenredig is met de frequentie van de golven die ze kunnen opvangen (in tegenstelling tot dieren met een kleine kop). Onlangs is aangetoond dat olifanten infrageluid niet alleen opnemen met hun oren, maar ook de trillingen voelen die ze zelf uit hun benen produceren, aangezien hun nagels fungeren als geleiders voor laagfrequente geluiden.
Infrageluid is een voordeel van verschillende dieren, vooral grotere, zoals olifanten, die het gebruiken om over lange afstanden te communiceren.
Het vermogen om op enorme afstanden te horen is aannemelijk dankzij de grootte van hun hoofd en de scheiding van hun oren, die recht evenredig is met de frequentie die ze kunnen oppikken. Het is vermeldenswaard dat olifanten er zelfs in slagen om het infrageluid op te vangen als ze de trillingen waarnemen die ze produceren met de bewegingen van hun benen, aangezien hun nagels werken als geleidende sensoren van geluiden met een lage frequentie.
De belangrijkste toepassing van infrageluid is objectdetectie. Dit wordt gedaan vanwege de slechte absorptie van deze golven in het medium, in tegenstelling tot echografie, zoals we zullen zien. Een vlakke golf van 10 Hz wordt bijvoorbeeld vier keer minder geabsorbeerd dan een golf van 1000 Hz in water.
Het nadeel is dat de te detecteren objecten vrij groot moeten zijn, aangezien bij dergelijke frequenties de golflengte erg groot is, wat de minimale diameter van het object beperkt. Als voorbeeld zullen we zeggen dat een 10 Hz infrageluid een golflengte heeft van 34 m in lucht, dan moeten de te detecteren objecten een minimale grootte hebben in de orde van 20 m in lucht en 100 m in water.
Een nieuwsgierigheid met betrekking tot infrageluid is dat het menselijk lichaam dit soort geluid ook kan produceren door de beweging van de spieren, over elkaar heen, door de oren en zelfs het hart.
