Het woord onbeschaamdheid is een term die vaak in onze taal wordt gebruikt en we gebruiken het als we rekenschap willen geven van de brutaliteit, het gebrek aan respect of de onbeschaamdheid die een persoon tegenover anderen heeft.
Vrijmoedigheid of gebrek aan respect dat iemand toont in zijn gedrag. Het genoemde gedrag kan een vast onderdeel zijn van de persoonlijkheid, of een persoon gedraagt zich op deze manier in een bepaalde situatie die precies zulke reacties veroorzaakt.
Onder kinderen en jongeren zijn er meer onbeschaamde mensen, omdat ze door hun rebellie de neiging hebben om grenzen te betwisten en vraagtekens te zetten bij de opgelegde hiërarchieën en sociale gebruiken. Hoewel de brutale mensen meestal degenen zijn die sociale conventies en andere mensen, kwetsende woorden en gebaren kleineren en aanvallen, kunnen ze deze uitingen ook vergezellen met fysieke aanvallen. Voorbeelden: "De onbeschaamde lachte terwijl hij het volkslied van het land zong " of "de jeugdgroep werd brutaal op school met hun leraar".
De brutale is degene die alle gematigdheid ontbeert en met grote moed en trots andere individuen confronteert en hen in vraag stelt, zelfs als ze ouder zijn, meer autoriteit of een hoger hiërarchisch niveau. Onschuld kan ook gericht zijn op heilige voorwerpen of nationale symbolen. Oneerbiedigheid, onwetendheid over grenzen, vrijmoedigheid en buitensporige trots gaan vaak gepaard met brutale acties of uitingen.
Hoewel het soms onmogelijk is om onbeweeglijk te blijven of niet op onbeschaamdheid te reageren, omdat ieders eigenliefde tot een natuurlijke en spontane reactie leidt, moeten we proberen onszelf te beheersen en, voor zover mogelijk, niet reageren.
Geweld brengt altijd meer geweld met zich mee.
Alleen onderwijs en een interne baan om niet te reageren op gewelddadige situaties kunnen het geweld dat we tegenwoordig overal zien, verminderen.
Er zijn verschillende synoniemen die vaak worden gebruikt in relatie tot dit concept, terwijl we twee van de meest gebruikte synoniemen belichten: oneerbiedigheid en durf.
Een oneerbiedigheid impliceert in feite het gebrek aan respect voor iemand, of iets, voor een handeling die enorm irriteert of een gezegde dat ongetwijfeld irriteert.
En aan de andere kant betekent durf de durf, roekeloosheid en durf die iemand presenteert in zijn optreden.
