Intellect is volgens de meest traditionele perspectieven het vermogen van een mens om de gegevens te begrijpen die aan hem worden blootgesteld. Er zijn echter intellectuelen die beweren dat het maar om dezelfde gedachte gaat. Dit hele proces vindt plaats in de geest van een persoon, waarin de stukjes die mogelijk de essentie van een onderwerp vormen, worden samengevoegd. Dit geldt echter niet alleen voor onderwerpen die moeite vergen om ze te kunnen onderscheiden, maar ook voor het begrip van de wereld om ons heen in het algemeen, waarbij een stabiel contact met de werkelijkheid behouden blijft.
Tegen een historische achtergrond definieerden de oude filosofen, zoals Aristoteles en Plato, het begrip als een volledig abstracte entiteit die samenwerkt met de ziel en het lichaam. Ze definieerden het met de metafoor van een heersende chaos in de kosmos, die harmonisch werd vervangen door de volgorde van de elementen. Hiermee zou je de essentie van iets of iemand kunnen vastleggen, je zou 'van binnen kunnen lezen'. Deze definities zijn echter met het verstrijken van de tijd veranderd, waardoor ze nieuwe betekenissen van de term hebben kunnen bedenken, die een veel breder perspectief hebben opgeleverd van wat het intellect voor de mens is.
Hierbinnen werken elementen als rede, gevoelens, compressie en interpretatie, die het mogelijk maken om een realistische visie te creëren, die de variabelen van een situatie uitdrukt. De intelligentie maakt ook deel uit van deze groep, maar wordt vaak verward met hetzelfde intellect; dit vertegenwoordigt eigenlijk het vermogen om concepten uit te werken. Vanaf het begin is het intellect de factor die mensen onderscheidt van andere dieren, omdat het hen in staat stelt een scherp gevoel voor zichzelf en hun omgeving te hebben.
