Inleiding bestaat uit Latijnse wortels, met name het woord "introductĭo", "introductĭōnis", lexicaal gevormd door het voorvoegsel "intro" wat "naar binnen" betekent, plus "ducere" wat "gids" betekent en het achtervoegsel "cion" dat verwijst naar actie en effect. Daarom beschrijven veel bronnen het woord introductie als de actie en het effect van het binnenkomen of binnengaan, dat wil zeggen, een plaats betreden of doordringen, iets in een ander ding plaatsen, iemand naar een plaats verplaatsen, enz. Aan de andere kant wordt daaraan een algemeen gebruik van deze term gegeveneerste deel van een tekst, of begeleidende brief van een academisch of ander soort werk, waarvan het doel is om de tekst die hieronder wordt gepresenteerd in een context te plaatsen, en vervolgens plaats te maken voor de ontwikkeling of de inhoud van een bepaald onderwerp en ten slotte voor de conclusies ervan.
Normaal gesproken kunnen we in de introductie van een werk een samenvatting of korte uitleg vinden van het onderwerp dat vervolgens zal worden ontwikkeld, naast de reikwijdte van het schrijven, dat wil zeggen, het is een korte recensie of informatie over wat er tijdens het werk of de ontwikkeling zal worden behandeld. Ook worden in de inleiding meestal enkele belangrijke antecedenten onthuld die later zullen worden belicht in het centrale deel of de ontwikkeling van het onderwerp of onderwerp. Het belangrijkste doel van de inleiding is om het de lezer mogelijk te maken het onderwerp goed te begrijpen, dat wil zeggen dat hij door het lezen van de samenvatting een idee kan krijgen van waar de tekst over gaat, voordat hij als zodanig begint te lezen.
Ten slotte wordt in het muzikale veld het woord inleiding gebruikt om te verwijzen naar dat eerste deel, van een instrumentaal of ander soort werk, dat bijna altijd een korte tijdsduur heeft. En volgens de inleiding van rae is het, ook in de muziek, het muziekstuk dat op sommige toneelstukken anticipeert.
