Het is een activiteit, oorspronkelijk bedacht in Japan, die erg populair werd in het Westen, die bestaat uit het zingen van een bepaald lied, het volgen van de tekst ervan die op een scherm wordt weergegeven en het gebruik van de melodie (zonder de stem van de hoofdzanger) om het uit te spreken. Het woord vindt zijn oorsprong in de Japanse woorden "kara" (leeg) en "oke" (afkorting van "ōkesutora", wat orkest betekent), wat betekent "zingen in de leegte". In zijn land van herkomst was muziek een van de belangrijkste begeleidingen bij diners en bijeenkomsten, dus het was gebruikelijk dat mensen bij deze gelegenheden nieuwe vormen van amusement leerden.
In Amerika en Europa werd dit soort activiteit vrij bekend, vooral in bars, waar het publiek voornamelijk jong was. Hoofdzakelijk, het hart van de leegte zingen zijn de karaokemachines, die naast het geluidssysteem bestaan uit een scherm, stemonderdrukkingsmechanisme, dvd-speler. Aanvankelijk hadden de machines een cassettespeler, maar later werd deze overgeschakeld naar de klassieke dvd-banden.
Er zijn speciale plekken geopend waar je alleen karaoke kunt doen, maar ook kunt eten en drinken. Er zijn echter andere plaatsen die niet volledig zijn toegewijd aan het aanbieden van karaoke-service, maar die bepaalde dagen van de week vastleggen om het aan te bieden. De machines van vandaag zijn veel moderner, met grote schermen met hoge resolutie en krachtig geluid. Op dezelfde manier zijn er wereldwijd wedstrijden voor en die zijn zelfs op televisie uitgezonden.
