Wetenschap

Wat is lamarckisme? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

Lamarckism is de naam die wordt gebruikt om te verwijzen naar de evolutietheorie die Lamarck in 1809 opstelde en die hij belichaamde in zijn literaire werk dat hij de titel "Zoological Philosophy" gaf, in die tekst stelde hij voor dat de vormen van leven Ze waren niet gemaakt en bleven ook niet onveranderd (zoals destijds werd aangenomen), maar waren in plaats daarvan geëvolueerd uit minder complexe levensvormen. Daarnaast stelde hij de hypothese vast van de omstandigheden die zouden hebben geleid tot de evolutie van het leven op aarde en stelde hij ook het mechanisme voor waardoor het zou zijn geëvolueerd.

Lamarckism is de eerste theorie van biologische evolutie, het liep bijna vijf decennia voor op Darwin's formulering van natuurlijke selectie die hij voorstelde in het boek "The Origin of Species".

Aanvankelijk kan een dier dat lijkt op een antilope de manier observeren waarop zijn omgeving geleidelijk droog wordt, en waarneemt hoe gras en struiken steeds schaarser worden en daarom gedwongen worden zijn toevlucht te nemen tot het eten van de bladeren van bomen vaker. Dit feit maakt het strekken van de nek een van de bepalende gewoonten in het dagelijks leven van sommige leden die tot deze soort behoren.

In die zin stelt Lamarcks theorie voor dat die pseudo-antilopen die niet vechten om zich te kunnen voeden met de bladeren van de bomen door hun nek uit te strekken, zullen sterven, daarom zullen er weinig of geen nakomelingen zijn. Ze passen zich aan en slagen erin om hun nek te strekken, ze zullen kunnen overleven omdat de gestrekte nek verlengd is Deze fysieke eigenschap wordt overgedragen op al hun nakomelingen.

Rekening houdend met het bovenstaande, verschijnen er met het verstrijken van de tijd en generaties levensvormen die voorheen niet bestonden: zoals het geval is bij de giraf en zijn fysieke aanpassing aan de omgeving om voedsel te krijgen. Desondanks wordt de theorie van Lamarck als een verouderd model beschouwd, aangezien het tegenwoordig bekend is dat individuen een limiet aan mogelijkheden hebben bij het aanpassen van hun lichaam door het gebruik ervan.