We verstaan onder libretto dat geschreven werk dat wordt gebruikt als gids voor de acteurs van een cinematografisch of theatraal werk. Het libretto is meestal samengesteld uit de dialoog die dergelijke acteurs moeten herhalen en interpreteren en daarnaast aanwijzingen over posities in de ruimte waarin ze spelen (zittend op een stoel), bewegingen (de kamer binnenkomen) of informatie op het podium, omgeving enzovoort. Deze aanwijzingen die geen deel uitmaken van de dialoog worden niet gelezen of geïnterpreteerd, ze dienen enkel om het creëren van de scène te vergemakkelijken.
De libretto's zijn historisch ontstaan met de eerste theatervoorstellingen, die ontstonden in het oude Griekenland (hoewel ze voor sommigen al bestaan uit de Egyptische beschaving). De libretto's, of deze vroege vormen van wat we nu kennen als libretto's, werden geschreven om de acteurs in de dialoog te begeleiden en waren waarschijnlijk veel eenvoudiger dan de libretto's van vandaag. Het bestaan van libretto's is zowel in de middeleeuwen als later in de moderne tijd terug te vinden, waarin William Shakespeare ongetwijfeld een van de hoogste vertegenwoordigers was van libretto's voor toneelstukken.
Een libretto is een tekstformaat dat de inhoud van een toneelstuk blootlegt en de literaire en technische details aangeeft waarmee rekening moet worden gehouden bij het op het podium brengen van een toneelstuk. Een script voor een toneelstuk bevat, in termen van literatuur, de dialogen en toespraken van de tussenliggende personages; Wat betreft de technische aspecten, het beschrijft onder meer de details, de afmetingen, de scenografie, de kostuums, het geluid.
Over het algemeen zijn de vormen of structuren van de libretto's vergelijkbaar. Ze zijn onderverdeeld in acts of scènes waarin een reeks gebeurtenissen of gerelateerde dialogen plaatsvindt. Elke scène verduidelijkt zoveel mogelijk de locatie van elk personage, de omgeving waarin ze worden gevonden en andere informatie, en gaat vervolgens verder met de daadwerkelijke dialoog tussen de verschillende personages in het stuk. Deze dialoog is geschreven ter verduidelijking van de naam van elke persoon die met anderen spreekt of interactie heeft. In de libretto's moeten zowel woorden als geluiden worden gemarkeerd, en zelfs stiltes, zodat de acteurs weten wanneer ze moeten spreken en wanneer ze moeten zwijgen.
