De nephrolithiasis (of in de volksmond ‘nierstenen’) is een nefropathie die de vorming van stenen of clusters van kristallijn type in de urinewegen veroorzaakt, die zich kunnen verplaatsen van de nierkelk die wordt beschreven als de structuur die zorgt voor het transport van nieuw gevormde urine naar het nierbekken (anatomisch deel dat de nier met de urineleiders verbindt), naar de urethra (kanaal dat wordt gebruikt om urine naar buiten af te voeren, dat wil zeggen, urineren); nierlithiasis komt vaak voor bij zittende patiënten, bij mannen die kleine hoeveelheden water binnenkrijgen en bij mensen die dagelijks langdurig aan de zon zijn blootgesteld.
Sommige factoren die gunst of geef de meest voorkomende nier steen formatie zijn, vooral, verminderd urinevolume, hetzij als gevolg van vloeistofverlies of weinig wateropname, bacteriële urineweginfectie, abnormaal hoge concentratie van componenten in de urine zoals calcium, fosfor, magnesium., onder andere; De verandering van de urine-pH kan ook worden genoemd, die de vorming van zure of alkalische kristallen kan genereren, de aanwezigheid van mucoproteïnen veroorzaakt verandering van de wanden langs de urinewegen en bevordert de vorming van onder meer afgietsels.
Er zijn twee soorten stenen, de sedimentaire stenen die bestaan uit verschillende kristallisatiecentra en een verminderde retentie van organische verbindingen, en concretionaire die iets meer geordend zijn omdat er verschillende lamellen worden waargenomen die geconcentreerd zijn rond een centrale kern. Een van de meest gevonden op urinepeil kan worden genoemd:
- Oxalaatstenen: het zijn harde, poreuze stenen, ze hebben verschillende morfologische kenmerken, sommige zijn bruine stenen met navelstreng, andere zijn grijsachtig witte en spiculaire afzettingen, ze kunnen onder andere ook bruin en spiculair zijn; de vorming ervan wordt bevorderd door een zure urine-pH.
- Fosfaatstenen: ze zijn klein, wit en zacht van consistentie, ze hebben een ruitvormig, cerebroïde uiterlijk, bestaan uit grijze afzettingen met een slijmerige textuur en dit type steen wordt gegenereerd door een alkalische urine-pH te hebben.
- Urinezuurstenen: deze hebben een ovale of afgeplatte vorm, een glad oppervlak met een bruine of roodachtige kleur, hard en gevormd door korrels, hun vorming wordt bevorderd bij zure pH, evenals oxalaatstenen.
- Cystinestenen: ze zijn geel, hebben een zachte textuur en een korrelig oppervlak, ze komen alleen voor bij patiënten met cystinurie.
