Het heet "luddisme", een reeks van demonstraties, door Engels ambachtslieden, tegen de uitvoering van de machines en onervaren werknemers dat de productie van gereguleerde elementaire goederen van de 19e eeuw. Deze vonden plaats in het kader van de industriële revolutie en hun modus operandi was de vernietiging van de machines die werden gebruikt bij de vervaardiging van weefsels of vezels. De reden, volgens verschillende historici, is het hoge niveau van de werkloosheid die dit bracht als gevolg van de ambachtelijke gemeenschap, omdat de personen die belast zijn met het controleren van de machines eiste veel lagere lonen en, in het algemeen, het proces was veel winstgevender.
De aanhangers van deze beweging werden "Luddites" genoemd omdat hun vermeende voorganger, een Engelse vakman genaamd Ned Ludd, twee weefgetouwmachines aanviel. Dit incident leidde met het verstrijken van de tijd tot de legende van koning Ludd, een denkbeeldig personage, met een uitgesproken rechtvaardige toon, die werd beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van de Luddieten. Dit weerspiegelde echter, samen met andere bewegingen van ontevredenheid in Groot-Brittannië, de barre werkomstandigheden waarmee de Engelse arbeiders van die tijd te maken hadden, die te lijden hadden onder de ontberingen van de Napoleontische oorlogen, evenals het zware economische klimaat van die periode.
Momenteel is het gebruik van de term "neoludisme" aangenomen, in tegenstelling tot de ontwikkeling van nieuwe bedreigende technologieën en vooral tegen het consumentisme, dat wordt gekenmerkt als een "leiderloze" beweging. Op dezelfde manier is er sprake van een Luddite drogreden, waarin het wordt veroordeeld: “door het brengen van een technologische innovatie, zal dit de inkomsten van het werk, die nodig zijn voor een vermindering van de productie sector, die zal ontaarden in kosten valt, om uiteindelijk vereisen veel meer arbeiders ”.
