Het woord mimesis of ook wel mimesis, komt van de Latijnse wortels "mimēsis", en dit van het Griekse "μίμησις" lexicaal gevormd met "mimes" wat "imitatie", "mime" betekent en het achtervoegsel "sis" wat "vorming" betekent, "Impuls" of "conversie". Het woord mimesis heeft twee mogelijke betekenissen die verwijzen naar imitatie, de eerste om te verwijzen naar de imitatie of aanbidding die een persoon uitvoert van die gebaren, gebaren, grimassen, tekens, manier van spreken of handelen en bewegingen die een ander maakt.. De andere betekenis van zijn kant verwijst naar de cultus of imitatie die van de natuur is gemaakt als een artistiek doel, in de esthetiek en klassieke poëtica.
Mimesis is een term die wordt gebruikt sinds de tijd van Aristoteles en Plato, die sindsdien de imitatie van de natuur wordt genoemd als een essentieel doel van kunst. Verdergaand in de filosofische context, stelde de Griekse Plato dat mimesis slechts de zintuiglijke verschijning was van die uiterlijke beelden van dingen die zich voordoen in de wereld die tegenovergesteld is aan die van ideeën. Dus als je praat over deze imitatie van de werkelijkheid, is het slechts een kopie van de ideeënwereld. Daarna ziet dit personage af van de imitatie of de mimesis van de wereld om te gaan met het verhaal of de vertelling van het verhaal dat bekend staat als diegese.
Het concept van mimesis werd sterk ontwikkeld door het genre van het stilleven, waar de schilder in de onbeweeglijkheid van een model een voordeel vond om in aanwezigheid van een publiek zijn talent, bekwaamheid of neiging om de werkelijkheid te dupliceren te vergroten, hoewel gezegd beelden kunnen diegetisch zijn, dat wil zeggen vol fictie.
