De cartesiaanse methode, ook wel bekend als het discours van de methode, is er een die bestaat uit het toepassen van een methodische twijfel, dat wil zeggen dat het gaat om het twijfelen aan alle of enige waarheid die voor onze zintuigen wordt vertoond om de waarheden te herkennen die de waarheid tolereren. methodische twijfel, dat zijn die grotere waarheden waarop een idee van de werkelijkheid moet worden gebouwd. En het is op deze manier dat de cartesiaanse methode werkt door het bevorderen of bevorderen van de twijfel die in elk van de zintuiglijke realiteiten schuilt door het onbewustzijn van alle zintuigen van het individu te bewijzen. En als dit gebeurt, al die zintuiglijke werkelijkheden in twijfel trekken, blijven alleen al die interne geometrische en wiskundige werkelijkheden overeind.
De methode van discours werd bedacht door de Franse filosoof, wiskundige en natuurkundige Rene Descartes, ook bekend als de vader van de analytische meetkunde en moderne filosofie, in het jaar 1637 gepubliceerd in Leiden, Nederland, om later te worden vertaald in het Latijn en gepubliceerd in 1656 in Amsterdam, met als doel de rede goed te leiden en de waarheid in de wetenschappen te vinden. De cartesiaanse methode is een van de meest gerespecteerde en geaccrediteerde werken in de geschiedenis van de moderne filosofie, en is bovendien van groot belang voor de evolutie van de natuurwetenschappen. Rene Descartes raakt in deze toespraak het thema scepsis, dat eerder werd bestudeerd door Sexto Empirico, Al-Ghazali en Michel de Montaigne.
Deze methode kan worden toegepast op verschillende onderwerpen of vragen, en heeft slechts vier belangrijke regels, namelijk:
1. Regel van bewijs: niets wordt als waar erkend tenzij het duidelijk is.
2. Regel van analyse, verdeel het probleem in verschillende delen, om gemakkelijker op te lossen wat wordt bestudeerd
3. Regel van synthese, zodra alle delen zijn bestudeerd, wordt een synthese gemaakt, een bundeling van alles die we hebben verkregen door de verschillende onderdelen te bestuderen.
4. De controleregel, aan het einde van de synthese, maak een lijst van alles en bekijk het voor het geval er iets wordt weggelaten.
