De Delphi-methode, ook wel de Delphi-methode genoemd, is een praktische methode die wordt gebruikt om op een open manier problemen op te lossen en vast te stellen; Het is een onderzoekstechniek die wordt gebruikt om prognoses en voorspellingen te doen. Met andere woorden, het is een systematische prognosemethode die een gestructureerde interactie inhoudt tussen een groep experts over een onderwerp. De Delphi-techniek omvat doorgaans ten minste twee rondes van experts die vragen beantwoorden en hun antwoorden rechtvaardigen, waardoor de gelegenheid wordt geboden tussen rondes van wijzigingen en herzieningen. De meerdere rondes, die worden verkregen nadat een vooraf gedefinieerd criterium is bereikt, en triggeren de groep experts om tot een consensusvoorspelling te komen over het onderwerp dat wordt besproken.
Het woord "Delphi" verwijst naar het Orakel van Delphi, een plaats in de Griekse mythologie waar ze in de profetieën werden doorgegeven. Bij deze techniek mogen de experts hun reacties in volgende rondes aanpassen. Omdat er meerdere vragenrondes worden gesteld en omdat elk panellid wordt verteld wat de groep als geheel denkt, tracht de Delphi-methode via consensus tot het "juiste" antwoord te komen. De Delphi-methode probeert de meningen van een diverse groep experts samen te brengen, en het kan worden gedaan zonder iedereen bij elkaar te hoeven brengen voor een fysieke ontmoeting. Omdat de reacties van deelnemers anoniem zijn, hoeven individuele panelleden zich geen zorgen te maken over de gevolgen van hun mening.
De Delphi-methode is ontwikkeld en geïmplementeerd in het begin van de Koude Oorlog om de impact van technologie op oorlogsvoering te voorspellen. In 1944 gaf generaal Henry H. Arnold opdracht tot het opstellen van het rapport voor het US Army Air Corps over toekomstige technologische mogelijkheden die door het leger zouden kunnen worden gebruikt. Oorspronkelijk was het volgens bronnen bedacht door RAND Corporation als een instrument om te gebruiken bij voorspellingen voor nucleaire rampen.
