Het is een sportdiscipline, waarin je heel snel moet lopen, maar niet kunt rennen. Een deelnemer wordt geacht te rennen als zijn voeten de grond niet raken, naast de afstand tussen de benen en de snelheid waarmee hij beweegt. Het toont zwakke, maar belangrijke verschillen tussen lopen en lopen op straat, waarbij in het eerste geval beide voeten tegelijkertijd van de grond kunnen worden gehaald en in het tweede niet kan rennen, niet kan joggen of lopen.
Het is een niet zo bekende sport, ondanks dat het een van de eersten is die beoefend wordt; hoewel sommige exponenten van de sport enige bekendheid hebben verworven, is de sport daarom beroemder geworden.
Aan het einde van de 18e eeuw werd de beoefening van deze sport populair in Engeland en werd het zelfs nog populairder in de volgende eeuwen. Maar pas in de twintigste eeuw werd atletisch wandelen erkend als een onafhankelijke en officiële discipline. Ze debuteerden in 1908, tijdens de Olympische Spelen in Londen, waar de wereld van genoot in de competitie. In 1979 mochten vrouwen deelnemen aan wedstrijden, tijdens de World Cup of Athletic March.
De gouden regel bij het vooruitgaan is om het met slechts één been tegelijk te doen, en het recht te houden vanaf het moment dat je voor het eerst de grond raakt. Een van de langste marsen is The 6 Days, die honderden kilometers beslaan; Een van de meest prominente winnaars is Alan Grassi, die minstens 701.892 km heeft afgelegd.
