Het dialectisch materialisme is een filosofie die is gebaseerd op de link tussen kennis en de objectieve materiële wereld. De grootste voorlopers waren Karl Marx en F. Engels.
Dialectisch materialisme wordt zo genoemd omdat het gestructureerd is in de biologische eenheid van materialisme en dialectiek. Het wordt als materialistisch beschouwd omdat het gebaseerd is op de identificatie van materie als het absolute fundament van de wereld, en rekening houdend met bewustzijn als een zeer gestructureerde verbondenheid van materie, als iets dat alleen de hersenen aangaat, als iets onbewust van de objectieve wereld. Het wordt dialectisch genoemd omdat het de link erkent die wereldwijd bestaat van de objecten en verschijnselen van de wereld, evenals de bewegingen en voortgang hiervan als gevolg van de interne meningsverschillen die erin tussenkomen.
Het materialisme houdt rekening met het sociale zijn, niet alleen als een concurrentieverstorend object voor de mens, maar ook subjectief, gezien het als een praktische historische en concrete activiteit van de mens, dit idee van praktijk gaf hem een wetenschappelijke basis voor de hypothese van de kennis, waar het marxisme vanuit sociaalhistorisch oogpunt naar toe kwam in plaats van de onnauwkeurige benadering van contemplatief materialisme, dat de verbinding tussen mensen als iets puur natuurlijks beschouwde.
Dialectisch materialisme is gebaseerd op de erkenning met het primaat van materie, waarbij het bewustzijn als een secundair deel wordt achtergelaten en de wereld wordt beschouwd als materie in beweging, het beschouwt bewustzijn ook als een activiteit van de geest, dat wil zeggen dat het bewustzijn zal bepalen extern aan het natuurlijke en sociale bestaande en uitgewerkt in de hersenen.
