Een natie wordt gebruikt als het verwijst naar de soevereiniteit, het sentiment, het patriottische instinct dat een land vertegenwoordigt. Vanuit deze oorsprong is het gemakkelijk om een complex concept op te bouwen van waar een natie over gaat. Een land dat vecht voor zijn onafhankelijkheid, dat zijn grenzen definieert met eer, respect, broederschap en samenwerking, kan worden beschouwd als een natie, ijzer, solide en stabiel. De culturele en democratische waarden van een land moeten dienen als een referentie-as om een natie op te bouwen.
Wat is natie
Inhoudsopgave
Het woord "Nation" komt van het Latijnse nātio, dat op zijn beurt is afgeleid van nāscor ("geboren worden"). De betekenis ervan is "geboorte", "mensen", "soort" of "klasse". In brede en minder complexe zin duidt deze term op een culturele en historische gemeenschap die ook een specifiek territorium heeft (beschouwd als haar eigen territorium) en met een andere mate van kennis of bewustzijn dan de rest.
Er is een juridische definitie van de conceptvorming van naties, die teruggaat tot de 18e eeuw en het woord beschrijft als een aantal burgers in wie de soevereiniteit van de staat woont, dat wil zeggen macht.
Dit is een modernistisch concept, dat dankzij de elementen die erin worden aangetroffen, vrij duidelijk is dat er vóór het nationalisme van de kant van de kolonisten of veroveraars geen land was, maar koloniën. Hier wordt ook de conceptualisering van een politieke of burgerlijke natie toegepast, aangezien er in beide betekenissen groepen burgers zijn met specifieke wortels, hun eigen taal, cultuur, geografie, gebruiken en een ras.
Dit woord kan ook verwijzen naar een staat, territorium, land, etnische groep of door de inwoners die er zijn, uiteraard met respect voor elk van de toepasselijke verschillen in elke term.
Dit is een eeuwigdurende definitie, omdat het geen rekening houdt met soevereiniteit als een primair element voor de samenstelling van een natie, waardoor het duidelijk maakt dat ze al in de wereld bestaan sinds vóór de kolonisatie.
Met deze verklaring legt de eeuwigdurende definitie van natie uit dat nationalisme wordt geboren uit het woord in kwestie en niet andersom. De essentie van nationalisme is het gevoel te hebben dat je bij een bepaalde plek hoort, maar de natie is het bewijs dat die plek bestaat en dat er mensen wonen. Voor veel wetenschappers zijn beide betekenissen volkomen geldig, dus het is aan elke persoon om een van de conceptualisaties in dit bericht te accepteren.
Geschiedenis van het concept van natie
Zoals vermeld in de vorige paragraaf, kwam het eerste concept van de natie aan het einde van de 18e eeuw naar voren. Van daaruit werden de oorsprong van de landen en de politieke benaderingen van die tijd met betrekking tot de gebieden die ze wilden veroveren logischer.
De Amerikaanse en Franse revoluties vonden plaats dankzij de kennis van wat een natie werkelijk was. De antecedenten van deze term (in perennialistische zin) zouden een antropologische oorsprong kunnen hebben. Welnu, sommige auteurs en onderzoekers beschrijven de eerste mensen als territoriale onderdanen, in dit geval zou het grondgebied de natie zijn.
Een deel van de geschiedenis van deze term heeft te maken met de liberale natie in de 18e eeuw. Liberalisten begonnen gebieden in twijfel te trekken waarvan de regeringen op absolute monarchieën waren gebaseerd. Dit type regering was in strijd met de soevereiniteit en beïnvloedde daarom de gevoelens van de natie die deze onderdanen vurig in stand hielden.
De elementen van een land werden gecreëerd, waarbij de soevereiniteit aan de burgers werd overgedragen en de overheidssystemen volledig werden uitgesloten, hiermee werd de macht die ze voorheen hadden sterk verminderd.
De liberalen hadden een rationele basis, juridische gelijkheid en individuele vrijheid. Op dit punt is het vrij gemakkelijk in te zien dat het een politieke conceptualisering is.
Aan de andere kant is er een meer romantische definitie van deze term, het is een reeks kenmerken die alleen burgers van een bepaald gebied bezitten en die ze, ondanks het feit dat ze naar andere landen kunnen verhuizen, niet verliezen. De militaire uitbreidingen als gevolg van oorlogen en revoluties leidden ertoe dat deze definitie (volgens geleerden voortijdig) werd geboren.
Met de definitie van de term die verwijst naar romantiek, worden de mensen niet langer gezien als eenvoudige individuen die een territorium of staat bewonen (een nieuwe term die bekend is en geaccepteerd wordt vanuit dezelfde betekenis), maar in plaats daarvan nieuwe elementen opnemen, zoals cultuur, eigenschappen, taal, essentie, spiritualiteit, etc. De multi-etnische of culturele regeringsvorm krachtig afwijzen. Bovendien moesten de bewoners zelf gevoelens hebben van de plek waar ze woonden, een onvervreemdbaar en onvervreemdbaar nationaal gevoel.
Uit deze nieuwe conceptualisering wordt de identificatie van de natie als staat geboren.
Voor velen zijn de staat en de natie totaal verschillende voorschriften of termen, uitgaande van het idee dat de natie een kwaliteit is die uiteindelijk een eindig of oneindig aantal mensen verenigt en dat de staat een realiteit en een politieke organisatie is.
Na alles wat in deze post is gezegd, moet men beseffen dat, ondanks de kritiek, beide concepten gerelateerd zijn, naast elkaar bestaan en gemeenschappelijke kenmerken hebben, inclusief de samenstellende elementen. Opgemerkt moet worden dat wanneer we het hebben over elementen, de aanwezigheid van alles absoluut noodzakelijk is. Als er een ontbreekt, is er geen staat of natie.
Elementen van de natie
Net als de staat heeft de natie een reeks noodzakelijke elementen voor zijn vorming. Met de creatie van de conceptualisering van de term, hebben de geleerden vastgesteld dat de elementen waaruit het bestaat de bevolking, het land, de regering en de legitimiteit zijn.
Bevolking
De mensen, burgers en inwoners van een bepaald gebied.
land
Het is het grondgebied dat uiteindelijk de natie of staat afbakent en waarin de burgers die erin wonen of van plan zijn te wonen, geografisch en politiek georganiseerd zijn.
regering
Het is de politieke entiteit die de natie vertegenwoordigt, die verantwoordelijk is voor het organiseren van haar inwoners en het formuleren van wetten voor het juiste naast elkaar bestaan van elk van hen.
Legitimiteit
Het is de directe acceptatie van andere landen, dat wil zeggen, andere staten erkennen een natie als hun gelijke.
Nation types
Met het begin van de Franse en Amerikaanse revoluties werden verschillende voorschriften van de term die in deze functie bestudeerd werden geboren. Voor wetenschappers zijn er twee soorten: politiek en cultureel.
Politieke natie
Deze definitie heeft het alleen over de geografische en politieke begrenzingen die bepaalde gebieden bezitten die bovendien soevereiniteit uitoefenen of toepassen. Dit concept lijkt sterk op wat een staat omvat, daarnaast kunnen nationale projecten worden gebruikt om de kwaliteit van leven van burgers te verbeteren.
De voorbeelden van politieke natie zijn gevarieerd en toepasbaar in de meeste landen waar de macht in de burgerij berust.
Culturele natie
Het verwijst naar de manier waarop de mensen die een bepaald gebied bewonen zijn georganiseerd en vindt zijn oorsprong in de schriftelijke en gedeelde herinneringen van generatie op generatie. Culturele naties bestaan dankzij groepen mensen die het gevoel hebben dat ze deel uitmaken van een samenleving of cultuur die drie fundamentele elementen omvat: bevolking, grondgebied en soevereiniteit. In dit opzicht kan een culturele natie al dan niet door een staat worden georganiseerd.
Nationalisatie
Nationalisatie is een politieke maatregel die een grote impact heeft op de economie van een bepaald land; Dit wordt beschreven als het proces waarmee de deelstaatregering de controle overneemt over de activiteiten op het gebied van economie, distributeur of producent in het betrokken land.
Dit impliceert een betaling aan de vorige eigenaar voor het bedrijf dat eigendom wordt van de nationale staat Deze vergoeding wordt gedaan in de vorm van obligaties (niet onmiddellijk overdraagbaar); Om de nationalisatie van een specifiek bedrijf uit te voeren, moeten de redenen dat steun voor genoemde maatregelen wordt aangetoond voor de rechterlijke macht worden aangetoond, deze redenen moeten gericht zijn op het vergemakkelijken van de koopkracht van het land, het nastreven van een duidelijk lucratief doel, en het zijn voorstander van geef de inwoners van de natie gerechtigheid voor de samenleving.
Een duidelijk voorbeeld hiervan kan de nationalisatie van banken, de nationalisatie van olie of de nationalisatie van bedrijven zijn. Dit is een politiek model dat tot het socialistische denken behoort, waarin wordt gesteld dat de economie zal verbeteren als het rechtstreeks in handen is van de mensen en niet van particuliere zakenlieden die tot doel hebben hun zakken te vullen zonder medeburgers iets aan te bieden.
Bedrijven die kwetsbaar zijn voor de nationalisatieprocedure, zijn bedrijven die voorzien in basisbehoeften, zoals onder meer: transportsector, bankdiensten, douanebedrijven, gemilitariseerde industrieën.
Met andere woorden, nationalisatie is niets meer dan de legale verwerving van activa die deel uitmaakten van privé-eigendom en die nu rechtstreeks door de staat worden gecontroleerd; Opgemerkt moet worden dat deze verandering van eigenaars van privé naar openbaar al dan niet gecompenseerd kan worden, wat betekent dat het geen verplichte maatregel is, maar het zou wel de meest verstandige zijn.
