Het is niets meer dan de juridische band die een individu heeft met een staat. Deze koppeling geeft aanleiding tot bepaalde rechten en plichten tussen voornoemde partijen. Nationaliteit wordt gebruikt om de plaats van herkomst van een persoon te bepalen, het dient ook om de plaats van herkomst van onder andere een schip, vliegtuig, auto te identificeren. Een van deze verworven rechten is de bescherming die de staat een persoon moet bieden in geval van een diplomatiek probleem.
De nationaliteitsverbinding wordt gedeeltelijk geregeld door de grondwetten van de verschillende landen, die verantwoordelijk zijn voor het vaststellen van de grenzen van die nationaliteit, dit alles zonder zich te mengen in de reeds vastgestelde internationale wetten. In het geval van een buitenlandse persoon die wil kiezen voor de nationaliteit, van een bepaald land, moet hij worden beheerst door de constitutionele wetten van dat land en de tests doorlopen die het stelt. Landen hebben het volste recht om te zeggen of een persoon al dan niet nationaliteit verdient.
Aan de andere kant kan een land een persoon als "staatloos" beschouwen, dat wil zeggen dat het zijn nationaliteit wegneemt. Dit geval doet zich alleen voor als de regering aan de IACHR bewijst dat het individu de wetten heeft overtreden die al in de grondwet van het desbetreffende land zijn vastgelegd. Deze term wordt ook gebruikt wanneer een persoon een ander niet als lid van het land accepteert. De grondwet van de Bolivariaanse Republiek Venezuela stelt bijvoorbeeld dat nationaliteit een onherroepelijk recht is en dat deze band kan worden overgedragen voor maximaal drie generaties, dat wil zeggen dat men Venezolaans is tot de laatste dag.
